ما خدا نیستیم(۱)

یا لطیف 
سلام
  
نزدیک ضریح شده بودم برای زیارت ضریح مطهر علی ابن موسی الرضا(ع)، اذحام جمعیت فراوان بود، یک جوانی چندنفر جلوتر از ما لحظه ای بیشتر از حد معمول ضریح را گرفته بود، مردی که تقریبا دوشادوش من بود  با حالت عصبانی کاری سر جوان داد زد که آقا زیارتت قبول نیست! برو دیگه! جوان رو به مرد کرد، خدا حفظش کند لبخندی زد و رفت! اما شدت شکست را در عمق چشمانش دیدم! 

مرد حسابی تو کی هستی که راجب قبولی یا عدم قبولی دیگران نظر می دهی تو حق نداری راجب قبول شدن یا نشدن زیارت خودت هم حتی فکر کنی چه رسد به زیارت دیگران! 

می دانم آن جوان راه دوری طی کرده، حاجاتی داشته و از رفتارش مشخص که زیارت را در همین دست گرفتن به ضریح می داند، قبول که نباید مزاحم نمی شد اما قصدش که مزاحمت نبوده! صفای دلش را اینطور با امام رضا ع در میان گذاشته! هیچ کس حق ندارد دل هیچکس را بشکند! 

وقتی می روی زیارت متاسفانه در این محیط ها چنین صحنه هایی را زیاد می بینیم! صحنه هایی که آدم هایی هستند که فکر نی کنند نماینده خدا که چه عرض کنم خود را در حد خدا .. و زیارت ها را قبول یا رد می کنند! 

مثلا قرآن را می گذاری زمین بدون بی احترامی ،  تا زیارت عاشورا بخوانی طرف می گوید آقا دعایت قبول نیست قرآن را بردار! 

یا جوانی دیدم داشت نماز می خواند فردی به او گفت با تندی که نمازت باطل است چون پشت به حجت خدا می خوانی و توهین می کنی! آقا چه توهینی؟ اگر قصدش توهین بود که نمی آمد حرم! آدم حسابی رو به قبله باید نماز خواند نه رو به ضریح! احترام به حجت خدا هم همین است که خدا را ببینی نه پشت به خدا کنی و تعظیمش کنی! حجت خدا را با خودت و امثال خودت مقایسه می کنی و می پنداری او هم کشته مرده این مدل تملق هاست؟ نه جانم اینجا از این خبرها نیست!

اینها مثالهایی بود که در این مدت کم دیدم، در جامعه هم نگاه کنی هستند افرادی که خود را معیار حق می دانند و سایرین را همواره به متر و سنجه خود قضاوت می کنند و حکم می دهند به خوبی یا بدی آنها! 

از بدیهیات است که ما خدا نیستم و حکمی از خدا هم نداریم که قضاوت کنیم! 

دست برداریم از این خود حق پنداری های اشتباهی که فقط خودمان را و دیگران را از خدا و معصومین ع دور می کند. 

محسن دیناروند. 

پی نوشت: 
امشب حوالی ساعت ۱۹ پخش زنده خواهم داشت در کانال ایتا از حرم مطهر جهت زیارت همه دوستان