دو راهکار برای نترسیدن بچه ها از تاریکی

یا الله 

سلام 

در یک کانال معتبر روانشناسی از اعضا یک نظرسنجی گرفته شد که آیا فرزند شما از تاریکی می ترسه؟ 

جالبه که ۸۳ درصد گفتن می ترسن! 
و فقط ۱۱ درصد گفتند که نه نمی ترسند‌. 

بچه ها از ما الگو میگیرند و چون دوست دارند که بزرگ بشوند لذا از ما یاد میگیرند برای همین هم به دقت رفتارهای ما را زیر نظر دارند به طوری که در وقتی که انتظارش را نداریم کاری میکنند شبیه ما که ما را سر ذوق می آورد!

در بحث ترس از تاریکی همین است! ما وقتی با تاریکی مواجه می شویم،با استرس دنبال چراغ قوه میگردیم یا با نور گوشی،سریع نور تولید میکنیم تا کودک نترسد در حالی که همین واکنش استرسی که بازتابی از ترس خودمان هم هست به ترس فرزندهامون منجر میشود. 

میخواهم یک تجربه شخصی مطرح کنم تا با دو روش تربیتی فرزند در مواقع تاریکی آشنا شویم. 

اول از همه چیز در مواقع تاریکی نباید خودمان به عنوان بزرگتر رفتار استرسی داشته باشیم خونسردی خودمان را باید حفظ کنیم. 

یک شب برق رفت، من خودم اول با استرس دنبال گوشی بودم تا چراغ قوه اش را روشن کنم.البته چون در اتاق فرزندم نبودم خوشبختانه فرزندم متوجه استرسم نشد‌.رفتم که نور را به فرزندم برسانم.با صحنه جالبی متوجه شدم که صدای خنده اش اتاق را پر کرده بود! بله همسرم و فرزندم با نور گوشی داشتند سایه بازی میکردند در واقع همسرم از همین تاریکی فرصت فوق العاده ای برای رشد خلاقیت فرزندمان هم استفاده کرد. الان فرزندم خودش گاهی وقتا لامپ ها را خاموش می کند تا سایه بازی کند. 

تجربه دوم که خودم بودم اینکه این ایام که برق ها به طرز حوصله سربری می روند و روی اعصاب است برای فرار از این اعصاب خوردی برای فرزندم روی آوردیم به طنز! گفتم بازم برقا رفتن خونه عمه،خاله یا... این حرف باعث خنده فرزندم میشد که خودش هم تا برقا میروند از این شوخی ها می کند.

#دکتر_محسن_دیناروند