بسم رب الفاطمه(س)
سلام همراهان گرامی
ما به همان اندازه که مدعی ایمان به خداییم باید اخلاقی باشیم و قطعا باید برای ذره ذره اخلاق کمتر از ادعایمان باید در مقابل خدا پاسخگو باشیم!
محسن دیناروند
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام همراهان عزیز
بی شک سست است زندگی آن کس که به پشتوانه ای غیر از خدا دل گرم باشد.
محسن دیناروند
پی نوشت: انسان بی شک برای ترقی آفریده شده و برای این مهم نیاز به پشتوانه دارد و به تنهایی این امر میسر نیست. قدرت و ثروت و از این دست را گاهی ما به عنوان پشتوانه به حساب می آوریم و دل گرم این امور می شویم و اگر نداریم برای دست یافتن به آن ها زندگی امان را می گذاریم، اما در پایان عمر خواهیم فهمید هیچ کدام از اینها را ترقیو رشد نداده و بلکه به خاطر تشدید توهم موفقیت و رشد ، مواجهه با واقعیت امر را تلخ تر و سخت تر میکند. چگونه امور فانی می توانند پشتوانه باشند؟ بت را چرا نمی پرستیم ؟ مگر نه اینکه می گوییم این که از خود قدرتی ندارد؟ حال چگونه برای قدرت و ثروت که خود با دستان ما ایجاد شده اند و مدیریت می شوند نگاه پشتوانه ای و تکیه گاهی داشته باشیم؟ پس هیچ چیز گه توانش و قدرتش هم فانی است و هم در دستان توان و اراده و اختیار انسان است نمیتواند پشتوانه باشد! پشتوانه لازم است از انسان بالاتر و نیرومندتر و بخشاینده تر، صاحب اراده برتر و اختیار برتر از انسان باشد که تکیه کردن به او معقول و صحیح بیاید. و اراده مطلق، اختیار مطلق، قدرت مطلق کیست جز خدا؟ و خدا نه بهترین که تنهاترین پشتوانه آدمی است، پشتوانه ای که بی نهایت است زیبایی او و قدرت او و حمایت او... ما تا وقت داریم باید به پشتوانه حقیقی تکیه کنیم. شاید لحظه ای بعد دیر باشد. فهم، ایمان و عمل به این معرفت انسانی معنای حقیقی توکل است.
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
هیچ چیز ارزش از دست دادن خدا را ندارد!
محسن دیناروند
پی نوشت۱ : خیلی وقته دارم به این فکر می کنم که چه چیزی میتونه ارزش ازدست دادن خدا رو داشته باشه که به این نتیجه رسیدم که هیچ چیز!
پی نوشت ۲: خوش اخلاقی، آرامش داشتن و آرامش دادن به دیگران، ایمان همراه با خدا هستند پس اگر دیدیم که اینها در ما می لنگد باید مطمئن باشیم خدا را در ازای چیزهای بی ارزشی از دست داده ایم!
پی نوشت ۳: گمان نبریم هر آرامشی هر خوش اخلاقی هر ایمانی ما را به در جبهه خدا نگاه می دارد! شناخت درست خداست که به ما آرامش درست، اخلاق خوب و ایمان الهی می بخشد! اگر خدا را درست نشناسیم و آرامش و اخلاق و ایمان داشته باشیم در واقع دچار توهم آرامش،اخلاق و ایمانیم! و اینها به هیچ دردی نمیخورد هیچ که خطرناک هم هست. ایمان و اخلاق و آرامش اشتباهی و متوهمانه خطرناک است چرا که به نام خدا منحرف باشی و ندانی که این خدا نیست هیچوقت هدایت نمیشی. راه شناخت درست خدا تفکر است. یعنی اخلاق ما باید پشتوانه فکری داشته باشد، ایمان ما باید پشتوانی فکری داشته باشد. همه چیز ما باید پشتوانه فکری داشته باشد اگر فکر در ما و ایمان ما و اخلاق ما جاری و ساری نبود همه چیز ما می لنگد.
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
اخلاق خوب، الفبای دوستی با خداست.
محسن دیناروند
پی نوشت۱: می دانید الفبا چه ویژگی منحصر به فردی دارد؟ بله! هر کلمه ای ،هر جمله ای، هر گونه نوشتنی بدون الفبا هرگز نمی تواند شکل بگیرد، به هیچ وجه هیچ متن نوشتاری بدون الفبا نداریم! و البته همانطور هم که می دانید هر نوشتار قبلش گفتاری بودا، پس گفتار هم بی الفبا نمی شود، بدون الفبا ارتباط معناداری بین انسانها شکل نمی گیرد پس می توان گفت که پایه و اساس کار هر زبان الفباست!
دوستانم! در مساله آشنایی و دوستی با خدا هم همین است وقتی می گوییم اخلاق الفبای دوستی با خداست یعنی اگر اخلاق نباشد اصلا ارتباطی با خدا شکل نگرفته است! وقتی اخلاق بود و رابطه با خدا شکل گرفت آنوقت است که ثمره اخلاق خوب دوستی با خداست و نتیجه اخلاق بد دوری از خداست.
پی نوشت ۲: وقتی از دوستی با خدا حرف می زنیم، بدون تردید داریم در مورد دین حرف می زنیم. وقتی می گوییم اخلاق خوب الفبای دوستی با خداست یعنی همین الفبا، الفبای دین هم هست! شما اگر الفبا را از یک زبان بگیرید در واقع آن زبان را کشته اید! الفبای دین اخلاق است، اگر اخلاق را از دین بگیریم در واقع دین را کشته ایم! پس اگر دم از دین می زنیم و برای اخلاق اعتبار ثانویه قائلیم نه اولیه، در واقع داریم دین را خرج خودمان می کنیم و آن را وسیله براوره کردن خواسته های خود کرده ایم که بدترین خیانت به خداست.از همین روست که خداوند نفاق را کفر واقعی معرفی می کند.
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام همراهان خوب
تفاوت راه خدا با راه شیطان، اخلاق است؛ هر راهی که منهای اخلاق باشد راه شیطان است.
محسن دیناروند
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام دوستان
خوش اخلاقی، زیباترین شیوه پرستش خداست.
محسن دیناروند
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
جمله ای از ملاصدرا هست که اگر همین یک جمله را ایشان فرموده بود برای گرامیداشت وی کافی است و جمله ای است که می تواند معیار سنجش و ارزش و درستی و نادرستی اعمال انسان دانست و آن این است که:
اعمال ما زمانی خداپسندانه است که از تفکر سرچشمه گرفته باشد.
ملاصدرا
