بسم الله الرحمن الرحیم
سلام رفقا
در میان همکارانت به دنبال رفیق نباش!
محسن دیناروند
پی نوشت ۱: شاید استثنا هم پیدا بشه ولی عموما همینطوره
پی نوشت ۲: این جمله حاصل تجربه من است که سعی کردم با همکارانم رفیق باشم ولی از همه ایشان نارفیقی دیدم.
پی نوشت ۳: این روزها که حال جسمی خوبی ندارم وب نویسی تنها کاریه که دوس دارم.
پی نوشت ۴: این جمله رو میشه اینطور هم نوشت: رفیقانت را از همکارانت انتخاب نکن.
پی نوشت ۵: از ما گفتن بود ...
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام همراهان خوب
تفاوت راه خدا با راه شیطان، اخلاق است؛ هر راهی که منهای اخلاق باشد راه شیطان است.
محسن دیناروند
بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام
اگر دیگران بر روی تو در مسیرت سنگ انداختند و سد ساختند، خوشحال باش چرا که خداوند راه ارزشمندتر و گرامی تری را برای تو خواهد گشود.
محسن دیناروند
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام بر شما خوبان
سیاستمداران دو گونه اند، دسته ای از آنها خدا را در نظر دارند و دسته ای دیگر رفقای شیطان هستند. سیاستمداران باتقوا و سیاستمداران نابغه، تمام زشتی های دنیا حاصل عملکرد سیاستمداران نابغه است اما دنیا بهشت می شود وقتی سیاستمدار باتقوایی حکمروایی می کند. دقیقا یکی از فلسفه های ظهور هم همین است که خداوند حاکمیت کلی جهان را به نیابت از خود به سیاستمدران باتقوا بسپارد که ایشان از خدا پروا دارند و درست در مسیر الهی حکمروایی می کند.
انسان باید دقیق شود در اینکه اگر می خواهد در مساله ظهور نقش آفرینی کند کدام راه سیاسی را انتخاب می کند : سیاستمداری با تقوا باشد یا سیاستمداری نابغه؟
نباید گمان کرد که سیاستمدار شدن مساله پیچیده ای است! به هیچ وجه! خیلی هم ساده است به گونه ای که همه ما سیاستمداریم! فقط سطح و نوع ورودمان به سیاست متفات است. گاه در کوچه و بازار حرف سیاسی می زنیم و گاه سرمان را گرم می کنیم به ورزش و چیزهای دیگری که ظاهر سیاسی ندارند مثل اینکه در روز عاشورای حسین ع باشی و خود را سرگرم کشاورزی کنی و بگویی مرا به سیاست چه! این کار دقیقا خود سیاست است که می گویی به من چه! گاه سکوت به حق می کنی در برابر ظلم مثل مولا علی ع که ۲۵ سال سکوتش عین سیاست بود و گاه سکوت نابه جا می کنی درست همان لحظه ای که باید در هم شکنی لشکر نفاق معاویه را در جنک صفین و یک راست می شوی خوارج! گاه فریاد به حق می زنی گاه نابجا! گاه به اندازه یک بیعت یا رای سیاستمداری و گاه به اندازی بیعت نکردن و رای ندادن، گاه به اندازه یک کارمند سیاستمداری و گاه به اندازه یک مدیر اداره، گاه فرماندار یا وکیل مجلس و یا گاه وزیر یا رییس جمهور! فقط باید دانست که در هر سطحی و به هر شکلی همه انسانها سیاستمداریم و راه فرار و گریزی از آن نیست، همه انسان ها سیاستمدار هستند فقط می توانند انتخاب کنند سیاستمدار باتقوا باشند یا سیاستمدار نابغه؟
نکته مهم دیگر این است که تقوا جدای از ظواهر دینی و عبادت هاست چرا که وقتی تاریخ را می بینی بسیاری از حکومت ها و سیاست کاری ها لباس دین پوشیده اند و با نام دین حکمروایی کرده اند، اهل خوارج را ببینید چه حالت هایی داشتند؟ قرآن را با چه صوتی تلاوت می کردند؟ شمر را ببینید که چندبار پیاده به حج رفته؟ معاویه و حاکمان بعدش را ببینید با چه نامی حکومت کرده اند؟
عزیزان من! تقوا یعنی خدا را نظر داشتن و برای خدا گام برداشتن هم در دل و هم در نیت باطنی نه فقط در ظاهر! که ظاهر و باطن انسان با تقوا یکی است. و البته این ظلم بزرگی در حق کلمه تقوا بوده که آن را به اشتباه ترس از خدا تعبیر کرده اند، درست بی ربط ترین تعبیر و ترجمه به تقوا!
از دیگر مشکلات ما در این راه این است که گاه گمان می بریم کار ما بر اساس تقوا است و یا گاها دچار وسواس می شویم که این کار من در چه فضایی است ؟ فضای تقوا یا ریا؟
برای تشخیص این مهم و خطا سه راه داریم : اول تفکر ، تفکر یعنی مراجعه به قرآن، حدیث ، تعقل و تاریخ و تحلیل صحیح منابع مذکور که این روش تخصص بیشتر و کار بیشتر می طلبد و راه دوم که ساده تر و همگانی تر است ولی شاید عمل به ان سخت تر باشد مراجعه به اخلاق است! و راه سوم پذیرش سخن ولی خدا بی چون و چرا! نکته راه سوم فقط شناخت دقیق و درست ولی خداست که این خود بحث مفصلی است. اگر شناخت درست نباشد و انسان اسیر سیاستمداران نابغه شود، آنها می توانند به بدترین شکل ممکن از انسان چیزی بسازند از لجن بدبوتر و از شیطان هم زشت تر!
محسن دیناروند
