شعری برای جنگ، شعری برای صلح
بسم رب الشهداء
سلام
خواستم شعری برای جنگ بگویم
دیدم سروده اند شاعران دیگر با افتخار
خواستم شعری برای صلح بگویم
دیدم سروده اند از آن بسیار
باید اما شعری تازه می سرودم
خواستم شعری بگویم
شاید برای جشنواره پیش رو
جشنواره های عجیبِ جنگ و صلح
یا شاید هم برای خوشایندهای تلخِ دیگران!
باید شعری بگویم
برای پیروزی در نبرد شعرهای به شدت سوری
برای جایزه های به احتمال قوی
به نیش خزنده ای سخت سمی
برای تشویق های خیالی
و صدای دست ها رویایی
یا جیغ ها و هورا های هوایی
دیدم دیگر دلم درگیر جنگ نیست
درگیر صلح هم ...
دیدم دیگر نمی توانم
دیدم شعر مرا ویران می کند
جایزه و کف و ریا
با لوح های تقدیر کذا و کذا
با امضای آدم های احتمالا هم رده بالا!
درست مثل صَدام لعنتی
که شهرم را روزی با بمب هایش...
آه ...
نفرین بر تو ای رَوَنده ی فکرهای بی مرام لعنتی
شعر مرا این آوار خاک می کند
صدای مهیب جهنم به گوش می رسد
آنگاه که نه برای جنگ نه برای صلح
شعر را می جنگم!
چه شعر نامبارکی می شود
شعر بی خدا !
بی دردِ این مردم اگر که باشم
قافیه را بی چون و چرا می بازم
و لفظ خوشایندی است
زیستنِ بی شب ها
آری
شعرِ بی ریا
شهیدِ زنده است
و ما وارث شهیدانیم
امانت داران عشقیم
حقیقت را اگر دریابیم
تا آنگاه که هستم
نمی بُرَم هرگز سر شعرم را
با دست های خودم
دیدم که اهلش نیستم
حتی با هزار قلم رنگ و بزک دنیا
دست های قلم خودش اما
در دستان برگ های معطر
می سازند از همیشه بهتر
شعرهای شیک و معتبر
می خواهم شعری بگویم برای شهیدان
تا مقدس بماند شعرم
تا درست همچون آن دفاعِ مقدس
بماند یادگار خوبی برای وطنم
شعرِ محسن دیناروند
شهریور ۱۳۸۷ شمسی / ملایر
#دفاع_مقدس
#شعرِ_بی_ریا
#شعرِ_زنده
