حنجره های بیمار

بسم رب الفاطمه(س) 

 

سلام

 

 

مُهر افسوس خورده بر پیشانی ما 

از بس که گم شده است در زیارت هامان 

اِمامِمان رضا(ع) 

ما که شده ایم غرق دنیا ولی نبود مولا 

در فکر حتی یک وجب ویلا

او آری می داد به همه سهمشان را از لبخند 

حتی به بدها

آری حتی به اخراجی ها 

ما ولی تمام می شویم 

و می خشکیم 

تا می رسیم حتی به سر وقت خدا

آه که رفت از دست ما 

به راحتی آب خوردنی دریا 

و ماند برایمان فقط صحرا

هر چه می کاریم سبز نمی شود که نمی شود 

به زمین سخت خورده ایم و تمام 

نمی روند از دست هایمان بالا 

هر چه می روید از زبان ما دعا 

بنشینیم به تماشای تو ای عشق مگر 

تا گوش شیطان کر 

دنده شان نرم ، چشمشان کور

دعاهامان دست آخر شود روا 

آری مگر به توجه شما 

ای هشتمین مولا

ز حنجره های ما هر چه صدا 

مانده در گلو بیمار شده 

باشد که با تو بیماری ترس ما 

عاقبت روزی شود دوا 

مادرم نکرد هرگز مرا رها

از کودکی ام یادم هست بزرگ شده ام با نوای رضا رضا(ع) 

می دانم نشد آن شوم که باید اما 

مرا شرمنده نمی کند خدا 

در آن لحظه مرگ که بالای سرم باشد مولایمان رضا(ع) 

 

                                                                                     شعرِ محسن دیناروند