اندر جریان خری!

بسم الله الرحمن الرحیم 

 

سلام همراهان عزیز 

 

خر همانی است که دیگران را خر فرض می کند!

                                            محسن دیناروند

ظلم از کجا آغاز می شود؟

بسم الله الرحمن الرحیم

 

سلام خوبان

 

وقتی مقام ها و جایگاه ها در اختیار انسان های کوچک قرار می گیرد، راهی جز دیکتاتو شدن ندارند و از همینجا ظلم آغاز می شود!

 

محسن دیناروند

ده سال دیگر چه می شود؟

بسم الله الرحمن الرحیم

 

سلام خوبان همراه

 

مدتی درد بخشی از بدنم شده! پس از مدتی گفتم بروم دکتر و به توصیه های دوستان و خانوده مبنی بر اینکه الان بیمارستان ها عامل انتقال کروناست گوش ندادم!

حدود یک ساعت از حضورم در بیمارستان می گذرد! ان شالله که کرونا نگرفتم. حرف های دکتر صریح و شفاف و خلاصه بود: «با این وضع فوقش دوام بیاوری ده سال دیگر و تمام».

پزشک جوان با توصیه هایی کرد از جمله اینکه نمازت را دیگر نشسته بخوان و ... بگذریم از رک بودنش خوشم آمد.

نمیدانم ده سال دیگر چه می شود؟ من هنوز زنده ام یا نه؟ این مطلب را برای این نوشتم که ده سال دیگر ببینم چه می شود؟! و اینکه دوستانی که از من دلخور هستند و حقی دارند حلالم کنند.

عمر دست خداست! اما مراحل درمان را از فردا شروع می کنم.

 

                                                                                التماس دعا

پرسپولیس همچنان عزیز و همچنان ارزشمند

بسم الله الرحمن الرحیم

 

سلام همراهان عزیز

 

چند روز از بازی پرسپولیس در فینال آسیا می گذرد. خواستم چند روزی بگذرد تا با آرامش خیال راجب فینال آسیا بنویسم!

پرسپولیس خیلی تنها بود؛ به جز هوادارنش دیگر کسی دوست نداشت قهرمانی اش را ببیند! هیچ کس! در این زمینه شک نکنید!

پرسپولیس با توانایی هایش 4 بار پیاپی قهرمان ایران شده و در همین چهار سال دو بار فینال آسیا را تجربه کرده و این اصلا شوخی نیست! خیلی از تیم ها بازی های پلی آفشان را با ترس و دلهره انجام داده اند و خواهند داد!

پرسپولیس می توانست قهرمان آسیا باشد اما نشد یا نخواستند و هر چه بود حاصلش قهرمان نشدن پرسپولیس بود .

چند نکته را می خواهم بگویم:

اول: خیلی متاسف شدم در ایران عده ای پرچم ایران را زمین گذاشتند و دست به پرچم دیگری بردند و کار تا جایی پیشرفت که اسطوره های پلاستیکی هم پرچم کره گرفتند و این تمام غیرتشان بود که بر باد رفت هرچند قبلا با پرچم ژاپن بر باد رفته بود! من یادم می اید آخرین فینال استقلال در آسیا را ! با جوبیلو ایواتا . نمی دانم یادتان هست یا نه؟ سال 1378 بود یعنی 21 سال پیش و من 12 ساله در لحظه لحظه آن بازی دوست داشتم برنده آن بازی  استقلال باشد! من پرسپولیسی اینگونه بودم چون جو پرسپولیسی های آن زمان همین بود اما الان پس از 21 سال ما باید بنیشیم و غصه برافراشتن پرچم های خارجی در کشورمان را بخوریم!

دوم: هیچ وقت فراموش نخواهیم کرد اویی را که بعد از صعود پرسپولیس به فینال آسیا آمد و گفت حالا یک تیمی برده مگر چه شده؟ حالا ببینید چقدر آمار کرونا بالا رفته! خب طبق همین دیدگاه تدبیرش برای مهار کرونا به جای خرید واکسن باخت پرسپولیس بود که مردم شادی نکنند! یا آرزوی باخت پرسپولیس

سوم: وقی علی پروین و آقای میثاقی مجری فوتبال برتر گفتند هیچ چیز از ارزش های پرسپولیس کم نمی شود اما گزارشگر بازی مدام نیشش تا بناگوش باز بود و می گفت ما هی می بازیم و می گوییم ارزش فلان تیم کم نمی شود و تمسخر می کرد ارزش پرسپولیس را! آقای گزارشگر تو کی باشی که بخواهی راجب ارزش پرسولیس حرف بزنی؟ کجا بودی؟ اوجت می خواهد کجا باشد؟ تو هم درست از باخت تیم ایرانی خوشحال بودی اما لا اقل در دلت نگه می داشتی تا خنده هایت زخمی ماندگار بر دل هواداران پرسپولی نباشد! آقای گزارشگر و همکفرانش بدانند پرسپویس همچنان عزیز است و همچنان ارزشمند! شما به فکر پلی آفتان باشید! از صدا و سیما انتظار می رفت از گزارشگری به دل هواداران استفاده کند!

چهارم: پرسپولیس با باخت در فینال به انتها نرسیده. دست بر قضا می تواند باعث شود برای پنجمین بار پیاپی قهرامان ایران شود و ... نباید بنشیند باید شروع کند! سال دیگر فینال آسیا باز مال ما خواهد بود اگر امید داشته باشند که می توانند.

پنجم: سالهاست که وزرای مختلف به پرسپولیسی بودن و استقلالی بودن متهم می شود.. بله حق هم همین است ! تا زمانی که  این دو تیم دولتی هستند همینطور است و پیشرفتی هم حاصل نمی شود. اگر این دو تیم را دوست دارید که شک دارم! دست از سر این دو تیم بردارید! رهایشان کنید به حال خودشان؟ شما با آوردن یه مدیرعامل دلخواهتان در پرسپولیس بازیکنانش را فراری دادید و این را فراموش نمی کنیم. راه مستقل کردن این دو تیم را هم قبلا گفتم اما خلاصه طرح من این است : واگذاری پرسپولیس و استقلال به مردم نه از طریق بورس بلکه از طریق تشکیل شرکت تعاونی!

 

یا حق

 

 این پست موقت است

باران

بسم الله الرحمن الرحیم 

سلام خوبان همراه 

 

یکی از آن چیزهایی که برای من لذت بخش است رانندگی زیر باران است و اگر شب باشد که چه بهتر! 

این را به بهانه رانندگی حدود نیم ساعت پیشم زیر باران نوشتم! همین . 

خوش باشید.

عادت های بی حاصل

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام و احترام خدمت همراهان عزیز

 

عادت کردیم به خیلی چیزها از جمله همینکه نیمه شعبانی از راه برسد و جشنی بگیریم و تبریکی بگوییم. عادت کرده ایم به اینکه جمعه ها بیایند و بروند و هی بگوییم این جمعه هم گذشت ولی نیامدی. عادت کرده ایم به اینکه بگوییم اللهم عجل لولیک الفرج و همین و دیگر هیچ. عادت کرده ایم به خیلی چیزهای دست بر قضا خوب. این ها که خوب است و عالی، انچه که بد است همین عادت کردن هاست. عادت کردن به چیزهای خوب هم بد است. عادت کردن به انتظار هم فاجعه است.

انتظار فرج امام زمان(عج) از بالاترین زیبایی هاست و زندگی کسی که منتظر است نورانی ترین زندگی هاست، اما آنچه که ما را از این نورانیت دور و دور می کند همین عادت است. عادت بد است حتی به خوبی ها.

سرانجام  این عادت ها به مقصد خوبی نمی رسد. عادت کرده ایم به حرف زدن درباره امام زمانمان(عج)، عادت کرده ایم به شعر گفتن، نوشتن، جشن ها و کارهای دیگری اما چون عادت کرده ایم، باور نداریم آمدنش را و هی کار خومان را می کنیم و هی راه خودمان را می رویم بی توجه به اینکه امام زمانمان چقدر به کار ما رضاست و چقدر به ظهورش کمک می کند.

عادت کرده ایم به دعا برای سلامتی اش و آمدنش اما کاری که کار باشد برای ظهور مبارکش نکرده ایم، درست به همین دلیل که عادت کرده ایم به نبودنش و توهم برداشته ایم که بی او می شود و می توانیم.

بعضی از ما حتی اگر امام زمان بیایید میگوییم نه! ما الان خودمان بلدیم کارها را و فعلا خودمان پیش می رویم، حالا بگذارید بعدا وقتی ما نبودیم و جهان را فساد گرفت تشریف بیاورید! ما الان هستیم!  گاهی می گوییم خودمان کارها را انجام می دهیم و به سامان می رسانیمشان و حالا که می توانیم اینگونه آرمانشهر بسازیم چه نیازی هست به منجی؟ واقعا گاهی دچار این توهمیم. توهمی که نتیجه عادت کردن ما به مسئله ظهور است و باور نداشتن به آن در اعماق وجودمان ویا شاید خدایی ناکرده آگاهانه ...

اینگونه است که ما به مسئله ظهور جفا می کنیم، گاهی از آن هم برای تبلیغ در سیاست و تجارت استفاده می کنیم، گاهی برای فریب، بله فریب ! اما اینکه نیاز امروز ما به ظهور است را باور نداریم و این اشتباه بزرگ ماست.

کاش پایان بدهیم به این عادت ها ی دست و پاگیرِ توهم زا! کاش ایمان بیاوریم به اینکه هر لحظه که می گذرد از این جهان و هی پیر و پیرتر می شویم، محتاج تر و محتاج تر می شویم به  ظهورش. کاش کارهایی بکنیم که برای آمدنش کار باشد و دست برداریم از این تکرارهای بی حاصل. برای آمدنش باید دست به کار بشویم هر چه زودتر که خیلی به آمدن حضرتش محتاجیم.

بیایییم ایمان بیاوریم به ظهور حضرت حجت(عج) و نیازمندی ما به آن...(ان شالله)

اینک باید از خودمان بپرسیم برای ظهور حضرتش(عج) حرف ها به کنار، چه کرده ایم؟ خودمان را برای ملاقتش آراسته ایم؟ خانه امان را برایش مرتب و مهیا نموده ایم؟

 

به قلم: محسن دیناروند

بیدار

بسم الله الرحمن الرحیم 

سلام خوبان 

                                            بیدار 

                                                                                    برای همسرم 

                یادت نرود 

                هر چه که شد 

               دنیا به هر سمتی که رفت 

               و جهان حتی 

               اگر به انتهایش برسد 

                در دلم عشق تو

                بیدار است باز

 

 

شعر: #محسن دیناروند 

جهان وحشی

 بسم الله الرحمن الرحیم 

 

سلام ارجمندان

 

                               جهان وحشی 

 

            دست های ما روزی 

            اهلی می کند

             حتی همین 

             جهان وحشی را 

 

 

شعر از : محسن دیناروند 

دروغ

بسم الله الرحمن الرحیم 

 

سلام گرامیان 

 

کارها با دروغ خیلی پیش نمی رود. 

 

 

محسن دیناروند

برای من قیصر از کجا شروع شد؟

بسم الله الرحمن الرحیم 

با سلام و احترام به دوستان ارجمندم

قیصر، یک شاعر عادی لااقل برای من نیست! نمیدانم با کدام واژه این رابطه را شرح دهم که هم خلاصه باشد و هم محتوای فکری مرا برساند! شاید اینکه قیصر برای من نه فقط یک شاعر که یک انسان جدی است و تا حدود فراوان نمیگویم شباهت که احساس شباهت فراوانی با این عزیز در خودم حس می کنم! بتواند بیانگر آنچه علاقه خود به این بزرگ است باشد! 

شاید باورتان نشود من با شعرهای قیصر از همان ابتدای یادگیری خواندن و نوشتن در اوایل دوران ابتدایی آشنا بودم و لذتش را می بردم! اما آنچه که شاید باورش سخت تر باشد و خنده دار هم! اینکه تا دبیرستان نمی دانستم قیصر زنده است و فکر میکردم کسی که اسمش در کتاب ها بیاید حتما باید در دیار باقی باشد و آدم زنده به کتاب راهی ندارد!  خب من شب هشتم آبان ۸۶ پای اخبار بودم که خبر درگذشت  قیصر امین پور را شنیدم! اصلا باورم نمیشد قیصر زنده بوده باشد که بخواهد برود دیار باقی! شنیدن این خبر برای  دیگران شاید فقط یک سختی داشت اما برای من دو سختی یکی خبر رفتنش  و دیگری کاش زودتر میفهمیدم هست تا بیشتر بفهممش! و حسرتی که تا همیشه بر دلم ماند و به دیدنش نرسیدم

نمیگویم هم فکری و هم حسی صد درصدی با قیصر دارم که به قول معروف هر کس از ظن خود شد یار من! هر کسی فکر و حس و مسیر و نام خودش را دارد چه قیصر باشد با همه بزرگی اش چه من با همه کوچکی ام!

 

محسن دیناروند 

هشتم آبان ۱۳۹۹