دوری ناخوشایند

بسم الله الرحمن الرحیم 

سلام گرامیان عزیز

 

راستش دلم بد جور برای تدریس در کلاس درس تنگ شده، حدود چهارسال است یک جورهایی از سر اجبار از رفتن سرکلاس درس محروم هستم و این خیلی مرا اذیت میکند. هیچ شغلی لذت بخش تر از معلمی نیست برای من البته آن هم معلم قرآن بودن. نمیدانم ولی سعی من بازگشت به معلمی است! 

اگر سر کلاس درس رسمی در آموزش و پرورش نشد میخواهم لا اقل یک کلاس مجازی راه بیاندازم اما کجا و چجوری اش را نمی دانم . از شما راهنمایی می خواهم. 

محسن دیناروند 

 

پی نوشت ۱: دوری ام از معلمی ربطی به کرونا و مجازی شدن کلاس ها نداره و فقط یک مشکل کاری است. 

پی نوشت ۲: معلم قرآن بودنم را به خوب بودنم نگیرید. احتمالا من آدم ناربطی به قرآن باشم که قران را دوست دارم و علاقه ی زیادی به فعالیت های دینی دارم. 

ما و آدم های اشتباهی

بسم الله الرحمن الرحیم 

با سلام  خدمت خوبان 

 

طبیعی است که هر انسانی از برخی کارهای گذشته اش پشیمان شود. من هم مثل همه از برخی کارها پشیمانم. یکی از آن ها که به شدت از انجامش پشیمانم احترام گذاشتن و عزیز دانستن برخی افراد بوده که ارزش و لیاقت آن عزت و احترام را نداشتند. 

اولین راهی که برای جبران این پشیمانی به ذهن می رسد شاید بی احترامی به ایشان باشد اما نه ! درست است که احترام گذاشتن به ایشان ناصحیح بوده ولی قطعا بی احترامی به این دست آدم ها ناصحیح تر است چرا که نمایش بی احترامی کردن حتی به انسان های اشتباهی در شان انسان نیست و ما مدعی انسان بودنیم. 

پس راه چیست؟ من به این نتیجه رسیدم که راه خوبی است نادیده گرفتن این دست از  آدم ها! انگار نمی شناسیمشان! 

بله عزیزان ! 

آدمی که نمی فهمی اش هم نمی شناسی اش! 

آدمی که لیاقت محبت و احترام انسان  را ندارد هم نا آشنا باشد بهتر! 

 

محسن دیناروند 

همه ما می رویم

بسم الله الرحمن الرحیم

 

سلام گرامیان

 

شکی نیست که مرگ در این دنیا سرنوشت مشترک همه ماست و باید خوشحال باشیم که آن طرف مرگ، خدایی هست که مهربان است و بخشنده و دوست داشتنی و بابت وجود این خدای بی نهایت مهربان بی نهایت بار شکرگزارش هستیم و بی نهایت بی تاب برای مرگ و دیدار با خدا.

ساده انگارانه است اگر حتی ذره ای فکر کنیم یک بیماری مثل کرونا یا تصادف و یا هر چیز دیگری با ما شوخی ندارد و مراقبت کنیم برای زنده ماندن! این طرز فکر لااقل برای من خنده دار است و به شوخی می ماند تا اینکه کمی هم که شده رویش حساب باز کنم.

انسان جماعت خیلی هم مراعات که بکند در این دنیا آخرش به یک چیز می رسد به نام مرگ! خوب، بد، زشت، زیبا، فقیر، ثروتمند ، نیکوکار، خسیس، منافق، ریاکار، مومن، سیاستمدار ، ورزشکار، بازیگر، هنرمند، قوی، ضعیف و حتی اگر پیامبر خدا هم باشی فرقی در آخر این دنیا نمی کند و می رسی به مرگ! پس جنگیدن و تلاش کردن برای دنیا و زندگی کردن در این دنیا به هیچ نمی ارزد به هیچ البته برای دنیا!  برای همین است که رسیدن به حکومت و قدرت برای مولای عزیزتر جانمان علی(ع) برای قدرت طلبی در این دنیا از آب بینی بزغاله‏ ای بی ارزش‏تر است مگر برای حمایت از ستمدیدگان در بربر زورگویان و برای خدا باشد نه برای خویشتن.

راه دوری از آفات دنیا فقط پناه بردن زیر سقف بی منت پروردگار است و دیگر هیچ راهی نباید جست و به یقین هر راهی جز  پناه خدا گمراهی است .

آری همه ما می رویم و خوشبخت آن کسی است که این دنیای پوچ را به لذت ها و شهوات دنیایی نفروشد، چه شهوت جنسی باشد چه شهوت سیاسی و هر چیز دیگر که بهای انسان را فقط خدا می داند و بس! پس خودمان را بی قید و شرط در اختیارش بگذاریم و این به نفع خود ماست.

در پناه خدا

 

پی نوشت یک) مهرداد میناوند را شاید جوانتر ها به کری خوانی هایش و خوش صحبی هایش بشناسند اما برای نس های قبل تر یک فوتبالیستی بود که وقتی در ترکیب قرار می گرفت خیالمان از بابتش راحت بود. چه در تیم ملی و چه در پرسپولیس . بازیکنی بود که اهل مراعات بود و حاشیه نداشت. از شنیدن خبر مرگش متاسف شدم و برای او در نزد پروردگار متعال زندگی خوشی را می طلبم.

 

پی نوشت دو) خدایا به تو پناه می برم از شر وسوسه های دنیا که به شدت از فریب دنیا می پرسم و پناهی را جز تو نمی بینم. خدایا نجاتم با تو ...

 

پی نوشت سه) مواظب خودتون، خانوادتون و جامعه باشه هم سلامت روح هم سلامت تن !

درس های فاطمی

بسم الله الرحمن الرحیم 

 

سلام بر شما فاطمیون عزیز

 

سوال مهم این است که چه درس هایی مهمی از مادرمان حضرت زهرا(سلام الله علیها) آموخته ایم؟ 

 

بزرگتری و ایمان

بسم الله الرحمن الرحیم

 

با سلام خدمت خوبان همراه

 

بزرگتری به ادب است و ایمان به اخلاق.

 

محسن دیناروند

ایمان و کارداری

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام ارجمندان

 

ایمان هر کس در زمان کارداری اش مشخص می شود. 

محسن دیناروند

 

پی نوشت۱: زمانی که فردی مسئولیتی عهده دار می شود باید بداند این مسئولیت آزمایش الهی است لذا باید تمام تلاش خود را بکند تا از این آزمایش سربلند بیرون بیاید. اگر مسئولین اینگونه به جایگاه خود نظر کنند خیلی از مشکلات حل خواهد شد.

 

پی نوشت۲: علت اینکه بعضی با گرفتن مسئولیت به تدریج از جاده ایمان خارج شده و به سمت بی ادبی و زورگویی و باندبازی و پارتی بازی و... می روند همین است که نگاهشان به مسئولیت نگاه الهی نیست که بخواهند آزمایش الهی شوند. 

بزرگتر

بسم الله الرحمن الرحیم

 

سلام خوبان

 

بزرگتر همیشه مودب تر، مهربان تر و بخشنده تر است.

 

محسن دیناروند

 

پی نوشت:  چون وسیع تر، پخته تر ، عاقل تر و دوراندیش تر است. وقتی می گوییم الله اکبر یعنی خدا بزرگ تر است یعنی ادب او مهربانی  او و بخشندگی او نیز بزرگتر است . این بزگتر یعنی هر چیزی را بیاویم باز خدا بزرگ تر است. ما نتنها مهرباتر بخشنده تر و مودب تر از خدا نداریم که خدا خدا خود ادب، خود مهربانی خود بخشندگی خود وسعتو خود خرد و اندیشه است به صورت مطلق.

ما انسان ها هم وظیفه داریم تلاش کنیم تا در مسیر خدا باشیم یعنی مسیر مهربانی، بخشندگی و بزرگی! نمی شود در مسیر جهت خدا حرکت کرد و مدعی دوستی و پیروی از خدا شد.

برخی از ما تصور می کنیم ادب و بخشندگی و مهربانی و... همیشه باید از کوچک تر باشد و این دقیقا اشتباه است. کوچک تر ها بی شک از بزرگتر ها الگو می گیرند. یاد می گیرند . کسی که مدعی بزرگتری است اگر ادب نداشته باشد مهربان نباشد بخشنده نباشد نمی تواند اصلا بزرگتر باشد و در بزرگتری خود دچار توهم است.

کسی که در مقام و پستی هم قراتر می گیرد به تناسب مقامش باید بزرگ، مهربان و بخشنده باشد . هر چه مقام بیشتر اینها هم بیشتر! لذا اگر مسئولی دیده شد به دور از این ها بود به همان اندازه ناشایست است. مسئولیت ها فقط مسئولیت های دولتی و حکومتی نیست پدر بودن مادر بودن همسر بودن معلم بودن پزشک بودن و کشاورز بودن کارگر بودن ... همه مسئولیت دارد برای انسان! 

و البته چه مسئولیتی بالاتر از انسان بودن که خلیفه الهی است؟

مواظب انسان بودن خودمان باشیم.

بهشت

بسم الله الرحمن الرحیم

 

سلام گرامیان

 

بی ادب هرگز به بهشت نمی رود.

 

 

محسن دیناروند

راهگشا کیست؟

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام

 

آن کس که راه را می بندد یزید است و حسین(ع) همیشه راهگشاست. 

 

 محسن دیناروند

احتیاج بردن به غیر خدا!

بسم الله الرحمن الرحیم

 

سلام گرامیان

 

خداوند انسان را به گونه ای آفریده که تنها محتاج خودش باشد نه دیگری؛ لذا اینکه ما گاهی خود را محتاج دیگران می بینیم باید مطمئن باشیم که راه را اشتباه رفته ایم! خداوند به انسان ها کرامت و ارزش داده و نمی خواهد ما این کرامت را بشکنیم. لذا فقط دست نیاز به سوی خدا باید ببریم و اینگونه مواظب کرامت انسانی باشیم!

البته برخی از افراد هم خود را صاحب مقام احتیاج می دانند یعنی فکر می کنند دیگران باید به آنها دست احتیاج دراز کنند و آنها اگر بخواهند براورده کنندو اگر نخواهند نه!

هرچند به نظر می رسد فکر یا عمل کردن انسانی به اینکه به غیر خدا می تواند احتایجش را فرد دیگری براورده کند نوعی شرک است ولی قطعا شرک مورد دوم پررنگ تر است.

خلاصه اینکه :

احتیاج بردن نزد غیر خدا یا دیگران را محتاج خود دانستن نوعی شرک است و باید همیشه مواظب باشیم که گرفتارش نشویم.

 

محسن دیناروند

 

 

پی نوشت: خدایا مرا ببخش که گاهی گمان کردم برای نیازهایی که دارم باید روی دیگران حساب کنم و طلب عفو می کنم. به امید بخششت.