بسم الله الرحمن الرحیم.
سلام خوبان
ما مسلمانیم ولی اینکه چقدر رفتار و عملمان منطبق با اسلام است جای بحث و تردید دارد! اسلام راجب قضاوت کردن در مورد دیگران و توبه چه نظری دارد؟ ما در عمل چه می کنیم؟
امام علی علیه السلام در نامه ای به مالک اشتر نخعی می فرماید: «یادت باشد که اگر شب هنگام کسی را در حال گناه دیدی، فردا به آن چشم نگاهش نکن ، شاید سحر توبه کرده باشد و تو ندانی... »
خب مولای ما شفاف بدون تردید در مورد قضاوت دیگران و توبه اینچنین گفته است و ما چه می کنیم با دیگرانی که شاید رک و صریح هزار بار گفته اند توبه کرده ایم؟ چقدر دیگران را قضاوت می کنیم؟
و عاشورا چقدر بای مولایمان حسین علیه الیلام اشک می ریزیم و سینه می زنیم؟ اما پای عمل که می شود باز خودمانیم که خودمانیم که خودمان!
یک سوال دارم قبل از عاشورا چه کسی آب را بر لشکر حسین علیه السلام بست؟ چه کسی بیشترین ضربه نظامی را به مولایمان زد تا آنجا که اگر او نبود روز عاشورا آن اتفاقات هولناک رخ نمی داد؟ حتما می دانید! بله حر ، این فرمانده سپاه یزید!
اگر ما بودیم حر را آن فرمانده سرسخت لشکر یزید با آن همه جفا که در حقشان کرده بود را می بخشیدیم؟ و اجازه ورود به لشکر حق را برای او فراهم می کردیم؟
برای خودمان بهانه می تراشیم که اینها توبه ظاهری کرده اند! ما که هستیم که درون افراد را بفهیم! این حق را خدا حتی به پیامبرانش هم نداده است ما که جای خود داریم. می گویید نه؟ جریان ابو سفیان مشرک و محارب را به یاد بیاورید! چقدر فاصله داشت به تبدیل شذد به ابو سفیان مسمان ؟ در فتح مکه مسمان شد و با پیامبر اعظم (ص) مسلمانی او را پذیرفت حتی اگر به ظاهر و از روی سیاست بخواهد مسلمان شده باشد و دست بر قضا در چند نبرد هم برای اسلام حضور داشت!
چرا از علی علیه الیلام از حسین علیه الیلام و سایر معصومین و بزرگان دین حرف می زنیم و پای عمل که می شود هیچ! از هیچ هم کمی هیچ تر! برگردیم به آموزه ها و معارف اسلام! اسلام درست نه اسلامی که در ذهن خودمان ساخته ایم که فقط حرف های خوب می زند و دیگر هیچ! نه اسلامی که ما ساخته ایم! نه! برگردیم به اسلامی که هست! اسلامی که پیامبرش آمد تا رحمت جهانیان باشد .
این دو فقط یک مثال بود وگرنه بنشییم و دقیق شویم در خودمان و در معارف اسلام مثال ها فراوان تر این حرف هاست ..
اما ما با اینگونه مسلمانی می خواهین منتظر امام زمانمان باشیم؟ و جهان را مسلمان کنیم؟ ما ؟ تحمل رسم مسلمانی را داریم؟ اگر یک کافر توبه کند و مسلمان شود ما می پذیریم؟ حرف امامان را زمین نمی گذاریم؟ با این وضع چگونه خود را منتظر ظهور می نامیم؟ آیا این ادعا یک دروغ بزرگ بیست؟
حال این یک سنجش است که چقدر مسلمانیم؟ هیچوقت برای آمدن دیر نیست.
در پناه خدا
محسن دیناروند
