یا لطیف
به هیچ...
خانه نگو
تو بگو کاخ
از این چه سود بگو؟
وقتی که برو بیا نداشت
وقتی که مهمان ...
از سر رضا نداشت
دنیا نیارزد به هیچ
اگر در نظر خدا نداشت
شعرِ محسن دیناروند
بسم رب الحسن(ع)
سلام
شبیه هستم بی تو
به داستان نرسیدن
به یک عشق!
می بازم تمام راه های بی تو را
می شوم آنوقت درست
شبیه به یک مردودی
به خاطر غلط های پرتکرار املایی اش
در یک مشق
هزار بار کشته ای مرا با آتش چشم هایت
هزار بار آفریده ای مرا از نو با لبخندهایت
بسان روز تولدی پر از هلهله و رقص برق
دورم نکن از چشم ها و لبخندهایت
برسان مرا به عمق خواستنت
به هزار طریق که می دانی
اگر شده حتی
به هزار اگر و اما
به هزار درد مبتلا
به هزار غم نا آشنا
به هزار سوال بی پاسخ
به هزار شبهه ی بیراهه
به هزار فتنه سردر گم
به هزار راه ناممکن
به هزار جنگ و صلح
به تبعید به هزار شهر
از همین شهر های خودی
تا دورترین شهرهای دمشق!
شعرِ محسن دیناروند
بسم رب الرقیه(س)
پدرها و دخترها
نذر حضرت رقیه(س)
بیش از آنکه دخترها
بابایی باشند
می شناسیم پدرها را خوب
بی نهایت دختری هستند
باباها
چه آمد بر سر حسین(ع)
آن لحظه که بردند
بالای نیزه سرش را
و آن لحظه که دید
حال و روز دخترش را؟
حسین(ع)؟
بی عشق آیا؟!
او اما برداشت و با خودش برد
دخترش را عشقش را
آری نبود او آنگونه ای
که خواستند او را!
عشق اصل اول دین داری است
در جهان زیبای عاشورا
شعرِ محسن دیناروند
شب سوم محرم ۱۴۴۵ ه.ق
بسم رب الرقیه (س)
کار من چیست؟ نشستن به روی زانوی تو
کارتو چیست؟ بگو شانه به موها مثلاً
یا بیا مثل همان قصّه که آن شب گفتی
تو نبی باشی و من امّ ابیها مثلاً
جسم نیلی مرا حال تو تحویل بگیر
مثل آن شب که نبی، فاطمه‌اش را مثلاً
بخشی از شعر محمدعلی کردی
بسم رب الفاطمه(س)
سلام
سخت مه آلود شده است این دنیا
آفتاب است اما ضد این مه آلودی
در این میدان، تو برایم اما آفتاب تر
دو روز است این دنیای رفتنی
یک روز بارانی
آن روز دیگر هم آفتابی
چه خوش باشد مرا هر دو روز را
فقط با تو در حال عشق بازی
عمر پر است از نفس های تکراری
با تو اما می شود نفس هایم سراسر نورانی
نور چشم هایت پا بند می کند مرا به زندگی
چشم های تو و من یار دیرینه اند
به چشم های تو من به خدا عاشق تر
شعرِ محسن دیناروند
بسم رب الفاطمه(س)
سلام
مُهر افسوس خورده بر پیشانی ما
از بس که گم شده است در زیارت هامان
اِمامِمان رضا(ع)
ما که شده ایم غرق دنیا ولی نبود مولا
در فکر حتی یک وجب ویلا
او آری می داد به همه سهمشان را از لبخند
حتی به بدها
آری حتی به اخراجی ها
ما ولی تمام می شویم
و می خشکیم
تا می رسیم حتی به سر وقت خدا
آه که رفت از دست ما
به راحتی آب خوردنی دریا
و ماند برایمان فقط صحرا
هر چه می کاریم سبز نمی شود که نمی شود
به زمین سخت خورده ایم و تمام
نمی روند از دست هایمان بالا
هر چه می روید از زبان ما دعا
بنشینیم به تماشای تو ای عشق مگر
تا گوش شیطان کر
دنده شان نرم ، چشمشان کور
دعاهامان دست آخر شود روا
آری مگر به توجه شما
ای هشتمین مولا
ز حنجره های ما هر چه صدا
مانده در گلو بیمار شده
باشد که با تو بیماری ترس ما
عاقبت روزی شود دوا
مادرم نکرد هرگز مرا رها
از کودکی ام یادم هست بزرگ شده ام با نوای رضا رضا(ع)
می دانم نشد آن شوم که باید اما
مرا شرمنده نمی کند خدا
در آن لحظه مرگ که بالای سرم باشد مولایمان رضا(ع)
شعرِ محسن دیناروند
بسم رب الفاطمه(س)
چشم هایت
دلگرمی خوبی است
نگیر از من
ناز هایت را که مثل وحی
در من انقلابی است
گرمای آغوشت را که نگو
برایم خودش هوای جنوبی است
شعرِ محسن دیناروند
بسم رب الفاطمه(س)
سلام
می بوسمت حتی از این راه دور
با همین لبهای زخمی رنجور
می ستامیت حتی برای آن لحظه های پر از هاشور
پر از نرسیدنم به تو اما هنوز می جویمت
حتی اگر شده مثل یک وصله ناجور
دلم را جا گذاشته ام پیشت طبق منشور
یک جورم با جورهای غیر تو نمیشوم جور
با هزار اما و اگر هم نه حتی به هزار دستور
شعرِ محسن دیناروند
بسم رب الفاطمه(س)
سلام
از اول هم نبود جانا
دیدنت برایم پایان ماجرا
درگیر چشم های تو شد
تمام بغض هایم با فریادها
راستش را بخواهی
بوسیدن چشم های تو
تازه آغازی ست بر این ماجرا
الان است که باید گفت به نام خدا
شعرِ محسن دیناروند
یا لطیف
احساس ندارد پول آنقدر
که از پس این شعر برآید
لیکن بی دینار دنیا نیز نصرفد
حرف حساب است آری
پوچ است جهانی
که با درهم و دینار به سر آید!
شعرِ محسن دیناروند | لرستان ؛ ۱۵ فروردین ۱۴۰۲
پی نوشت:
امیرمومنان علی(ع): دنیا به هیچ یاری، وفا نمی کند.
عیون الحکم، ص23
