پیام تسلیت درگذشت همسر دکتر مهدی مهریزی

بسم رب الفاطمه(س) 

بازگشت همه به سوی خداست 

استاد دانشمند، مجاهد و انقلابی 

حضرت حجت الاسلام و المسلمین دکتر مهدی مهریزی 

از دوران آغاز تحصیل دوران کارشناسی که به جهت تحصیلات علوم قرآنی با کتاب های ارزشمند شما آشنا شدم  و تا زمانی که به توفیق الهی در دوران ارشد افتخار شاگردی مستقیم حضرتعالی را داشتم و چه بعد آن، معترفم که نه فقط در میان تمام اساتیدم که در میان اندیشمندان علوم اسلامی و انسانی نمونه دومی را مثل شما سراغ ندارم که در راه آشنایی و تبیین حقوق زنان گام های علمی و عملی بر داشته باشد. اینک با علم به این موضوع و نیز این مهم که وجود گرانبهای همسرتان در کنار شما قطعا در آثار شما موثر بوده، خبر درگذشت همسر مکرمه اتان را شنیدم و می دانم چقدر بر شما این غم سخت خواهد گذشت و از همین رو از خداوند منان برای شمل صبر جمیل و اجر جزیل خواستارم. 

 

                                    شاگرد کوچک و همیشگی اتان 

                                             محسن دیناروند 

     

 

 

شاعر دردهای ناتمام

بسم الله الرحمن الرحیم 

سلام عزیزان 

 

درد های من

 

دردهای من 
جامه نیستند 
تا ز تن در آورم، 
چامه و چکامه نیستند 
تا به رشته ی سخن درآورم، 
نعره نیستند 
تا ز نای جان بر آورم، 

دردهای من نگفتنی 
دردهای من نهفتنی است 

دردهای من 
گرچه مثل دردهای مردم زمانه نیست 
درد مردم زمانه است 
مردمی که چین پوستینشان 
مردمی که رنگ روی آستینشان 
مردمی که نامهایشان 
جلد کهنه ی شناسنامه هایشان 
درد می کند 

من ولی تمام استخوان بودنم 
لحظه های ساده ی سرودنم 
درد می کند 

انحنای روح من 
شانه های خسته ی غرور من 
تکیه گاه بی پناهی دلم شکسته است 
کتف گریه های بی بهانه ام 
بازوان حس شاعرانه ام 
زخم خورده است 

دردهای پوستی کجا؟ 
درد دوستی کجا؟ 

این سماجت عجیب 
پافشاری شگفت دردهاست 
دردهای آشنا 
دردهای بومی غریب 
دردهای خانگی 
دردهای کهنه ی لجوج 

اولین قلم 
حرف حرف درد را 
در دلم نوشته است 
دست سرنوشت 
خون درد را 
با گلم سرشته است 
پس چگونه سرنوشت ناگزیر خویش را رها کنم؟ 
درد 
رنگ و بوی غنچه ی دل است 
پس چگونه من 
رنگ و بوی غنچه را ز برگهای تو به توی آن جدا کنم؟ 

دفتر مرا 
دست درد می زند ورق 
شعر تازه ی مرا 
درد گفته است 
درد هم شنفته است 
پس در این میانه من 
از چه حرف می زنم؟ 

درد، حرف نیست 
درد، نام دیگر من است 
من چگونه خویش را صدا کنم؟ 

 

«قیصر امین پور»

 

پی نوشت ۱: روحش شاد 

پی نوشت ۲: سالروز درگذشت قیصر امین پور

پی نوشت ۳: او در تاریخ ایران عزیز ماندگار است چون او شاعر دردهای ناتمام ما بود

پی نوشت ۴: همیشه دوست داشتم مجموعه کامل شعرهای قیصر را هدیه بگیرم...

 

دستور زبان عشق

بسم الله الرحمن الرحیم 

 

سلام عزیزان عاشق 

اگر مرا دقیق شناخته باشید حتما در مورد من می دانید که چقدر از اشعار قیصر امین پور لذت می برم. یکی از  شعرهایش را اینجا برایتان می آورم و تقدیم حضورتان می کنم، بخوانید و لذتش را ببرید‌.  

                                              دستور زبان عشق! 

دست عشق از دامنِ دل دور باد!
می توان آیا به دل دستور داد؟

می توان آیا به دریا حکم کرد
که دلت را یادی از ساحل مباد؟

موج را آیا توان فرمود: ایست!
باد را فرمود: باید ایستاد؟

آنکه دستور زبان عشق را
بی گزاره در نهاد ما نهاد

خوب می دانست تیغ تیز را
در کف مستی نمی بایست داد

 

                                           قیصر امین پور

علامه محمدرضا حکیمی

بسم الله الرحمن الرحیم

 

سلام

 

 

 بی شک بازگشت همه ما ب سوی خداست

 

وفات عالم مجاهد و عدالتخواه ، علامه محمدرضا حکیمی را تسلیت می گویم .

در ادامه چند جمله کوتاه از ایشان را جهت بهرگیری از محضر ایشان می آورم.

 

عاشورا یعنی نفی آنچه به نام اسلام جریان دارد اما خلاف اسلام است.

 

اسلامی که در آن عدالت نباشد ، اسلام نیست.

 

فساد از دو چیز پدید می آید، یکی زیاده داری و دیگری فقر، برای همین اسلام با هردو مبارزه کرده است.

 

تا وقتی عدالت اجرا نشود هرچه از اسلام بگوییم حرف است.

 

عاشورا پرچم اجرای عدالت است و اگر شیعه کوتاهی نکرده بود و عاشورا را به جهان شناسانده بود، امروز عاشورا همه محیط های انسانی را با عدالت و انصاف آشنا کرده بود.

 

 

برای همسرم

بسم الله الرحمن الرحیم 

سلام

 

دلت به غیر هوای مرا هوا نکند
خدا تو را به هوای خودت رها نکند
تو سهم قلب منی بعد از این مراقب باش
کسی به لفظ «عزیزم» تو را صدا نکند
تو مالک همه ی بیت های هر غزلی
کسی به جای تو در شعر من... خدا نکند

 

شعر :سارا حاجی سلمانی

چه کاری خدا پسندانه است؟

بسم الله الرحمن الرحیم 

سلام

جمله ای از ملاصدرا هست که اگر همین یک جمله را ایشان فرموده بود برای گرامیداشت وی کافی است و جمله ای است که می تواند معیار سنجش و ارزش و درستی و نادرستی اعمال انسان دانست و آن این است که: 

 

اعمال ما زمانی خداپسندانه است که از تفکر سرچشمه گرفته باشد. 

 

                                                                              ملاصدرا