هویت مشترک و منافع مشترک!

یا الله 

سلام

یکی از اتفاق های بسیار خطرناکی که در میان خانواده و جامعه اتفاق می افتد که می تواند منجر به ایجاد بحران های جدی و حتی شکست آنها شود،  ایجاد حس رقابت بین اعضای آن است، آنگونه که خود را جدای از هم می پندارند و رقابتی بین اعضا شکل می گیرد که هر کدام بر رشد و اعتبار خویش بیافزاید! و رشد و اعتبار دیگری را نه برای خود بلکه ضعفی بر وجود خویش تصور می کنند. 

برای همین هر عضو به صورت فردی می کوشد تا به قول معروف گلیم خود را از آب بکشد و در مراحل شدیدترش توان خویش را علاوه بر رشد خویش صرف ضربه زدن به سایر اعضا کند.

در چنین وضعیتی اعضای آن خانواده و جامعه هیچ گاه حال خوبی نخواهند داشت یا در افسوس شکست خود هستند یا در افسوس رشد دیگران!

این در حالی است که وقتی چند نفر در یک خانواده زندگی می کنند یا در یک جمعیت بزرگتر در یک جامعه زندگی می کنند هم هویت خانوادگی یا اجتماعی واحد دارند و هم منافع خانوادگی و اجتماعی واحد! 

اگر به این هویت و منافع مشترک در هر دو سطح خانواده و جامعه توجه شود، رشد هر فرد در   خانواده و جامعه یا کاستی او، رشد ‌و کاستی همه اعضای خانواده و اجتماع محسوب می شود. 

یکی از ویژگی های مهم یک خانواده و جامعه سالم باور داشتن اعضای آن به وجود هویت و منافع مشترک است. 

پس به نظر میرسد توجه و تاکیید بر این نکته ضروری و حیاتی باشد که باید هر خانواده و جامعه بداند و عملیاتی کند که او دارای یک هویت بزرگ تر در سطح خانواده و جامعه است که رشد و اعتبار هر یک اعضا، برای او رشد و اعتبار می آورد و هر نوع بروز کاستی برای یک عضو هم برای او کاستی پدید می آورد!

#دکتر_محسن_دیناروند

از خامی به پختگی!

یا الله 

سلام

 

وقتی کارهایی که انجام می دهیم نقد نمی شوند، عموم آدم ها فکر می کنیم، بهترین کار ممکن را بروز داده ایم؛ پس نقد این فرصت را به آدم می دهد تا با برطرف کردن کاستی هایش از یک کار خام به کاری پخته برسد. بنابراین آن دسته از آدم هایی که می خواهند آثارشان خوب باشد، راه نقدپذیری را انتخاب می کنند.

نقد پذیری به معنی پذیرش و عملیاتی کردن همه حرف های انتقادی نیست بلکه پذیرش همه حرفها یا نشانه ضعف فرد است یا نشانه این است که فرد قصدش فریب منتقد و سایرین است یا از قدرت تعقل بی بهره، بلکه نقد پذیری به معنای شنیدن بدون قضاوت نقدها، پردازش تحلیلی آنها و پذیرش آن دسته از نقدهایی که در نظام تحلیلی فرد تاییدیه می گیرند و کنار گذاشتن محترمانه سایر نقدها به گونه ای که منتقد نیز قانع شود و مانع از نقدشوندگی مجدد فرد نشود‌.  

#دکتر_محسن_دیناروند
 

دعوت از پژوهشگران پیرامون علل بروز خشونت های سطحی منجر به قتل و راهکارهای کنترل گسترش آن در جامعه

 

یا الله 
سلام

بعضی خبرها رو نباید ازشون گذشت ولی متاسفانه جامعه دانشگاهی و پژوهشی ما به راحتی از آن می گذرد و خود را درگیر مقاله های ژونالی بی خاصیت میکند! 
یکی از همین خبرها هم همین است که در ادامه می خوانید: 

 مرد مسلح جمجمه فردی را که فرزندانش برای چیدن آلو وارد باغ او شده بودند متلاشی کرد عصر روز دوشنبه گذشته در جاده روستای دهشک مشهد مرد ۵۵ سالهای خودرو را مقابل یک باغ متوقف کرد. دو کودک و همسر وی با ورود به باغی که درآن باز بود، مقداری آلو چیدند اما ناگهان برادر صاحب باغ از راه رسید و به سرزنش آن ها پرداخت. او همچنین موضوع را به صاحب باغ اطلاع داد که دقایقی بعد «مصطفی –ب» (صاحب باغ) سلاح شکاری دولول را برداشت و سوار بر پژو۲۰۶ به محل باغ آلو رسید.  او پس از مشاجره لفظی با مرد رهگذر، ناگهان سر مرد راننده را هدف گرفت و از فاصله خیلی نزدیک به گونه ای شلیک کرد که نیمی از سر وی متلاشی شد و خون آلود برکف جاده روستایی افتاد. کودکان خردسال که هنوز وحشت زده بودند، اشک ریزان به طرف پیکر بی جان پدرشان دویدند و مادر آن ها نیز به خاطر افتادن روی زمین مجروح شد./ روزنامه خراسان

 

پی نوشت۱: بهتر است جامعه شناسان، مردم شناسان، روانشناسان، اخلاق پژوهان و صاحبان اندیشه در این مورد کنکاش و راهی برلی نجات بیابند! از این خبرها و اتفاقات کم نیست. 

پی نوشت ۲: البته از جامعه شناسی که بی حجابی را عامل خشکسالی معرفی می کند یا آن جامعه شناس دیگر که وسط برنامه تلویزیونی مناظره ای به سمت مهمان دیگر برنامه وسیله ای پرتاب میکند و نمیتواند خودش را کنترل کند یا آن دیگری که به جای گرفتن مرز عقل ورزی خودش دهان باز کرده و بد و بیراه می گوید و ... انتظاری نیست! مد نظرم بیشتر دانشجویان و نو جامعه شناسان و... هستند که حرفی برای آیندگان ما داشته باشند و پای جای پای پیشینان نگدارند از آنها گذشت!

#محسن_دیناروند

 

ضعف آشکار در رویکرد مدیریتی ما!

شهرداری رشت کار خوبی انجام داده که آثار مجسمه سازی بچه های اوتیسم را در پارکهای این شهر به نمایش گذاشته، اما این خوبی به علت اطلاع رسانی نکردن باعث تمسخر مخاطب شد که طبیعی است با اوضاع مجسمه ها!بعدها توضیحاتی دادند که این آثار متعلق به بچه های اوتیسم است!

تدبیر درست آن بود که آثار را یک مراسم با حضور صاحبان آثار رونمایی میکردند و رسانه ای می شد و نیز در کنار هر مجسمه تابلوی معرفی صاحب اثر می بود تا سوء تفاهم نشود.

یکی از مشکلات رایج در مدیران این است که تمایل دارند تنها ایده خود را اجرا کنند و کسانی را  جذب کنند که در هندسه فکری و علایق ایشان قرار گرفته باشند و شدید به ایده های خارج از آن واکنش منفی نشان میدهند.

این درست است که تصمیم نهایی برای اجرای ایده ها با مدیر مجموعه است چون دست آخر اوست که مسئولیت پاسخگویی را بر عهده دارد؛ اما مدیری موفق است که ایده ها و تحلیل های متفاوت و  متضاد با سطح بندی های مختلف را از کارشناسان و مرتبطین امر بشنود و سپس منصفانه و عقلایی، تصمیم به اجرای بهترین ایده بگیرد.

در مثال مورد اشاره اگر مسئول امر یک کارگروه کارشناسی فعال برگزار میکرد و نظرات را می شنید به احتمال فراوان یکی از آن میان پیدا میشد که بگوید مراسم رونمایی بگیریم و تابلوی صاحب اثرها  را کنار هر اثر بگذاریم تا مشخص شود، آثار کار بچه های اوتیسم است.

متاسفانه این ضعف آشکار در سطوح مختلف مدیریتی ما دیده میشود.

#دکتر_محسن_دیناروند
 

پرسش عاشورایی ۲

 

#پرسش_عاشورایی ۲: 

چه چیزی باعث شده تا عاشورا مثل قدیم شور و شوق نداشته باشد و مردم مثل قدیم اعتقاد ندارند؟

#پاسخ: 

بزرگواری تعریف می کردند که روزی یکی از دوستان گفتند گندم ها هم گندم های قدیم، گفتم چطور؟ گفت: وقتی بچه بودیم گندم ها خیلی بلند بودند ولی الان کوتاه تر شده اند! در جمع هم برخی ها تایید کردند! ولی واقعیت این نبود! واقعیت برمی گشت به زاویه دید بیننده! وقتی آن شخص بچه بوده چون قدش کوتاه تر بوده لذا گندم ها را بلند می پنداشته و الان که قدش بلند شده و از بالا نگاه می کند می بیند که گندم ها کوتاه هستند! حالا آیا گندم ها نسبت به گذشته کوتاه تر شده اند؟ نه! این ما هستیم که زاویه دیدمان ممکن است به فراخور زاویه دیدمان به موضوع، باعث تغییر دیدگاهمان به موضوع می شود.

در مسئله اینکه فضای عاشورای قدیم با جدید فرق کرده هم همین مهم صدق میکند! عاشورا همان عاشوراست ولی ممکن است ما فضای خودمان را تغییر داده ایم و به فراخور آن نگاهمان به عاشورا هم فرق کرده باشد! 

وقتی ما در فضای به شدت مادی گرا و به قول ساده تر در دنیای پول دوستی زیست می کنیم خب باید هم فضای ما نسبت به عاشورا هم فرق کند! بله زاویه دیدمان نشانگر حال و هوای ما در مواجهه با عاشوراست. 

در هر زمان از تاریخ را هم نگاه کنیم حال و هوای افراد نسبت به عاشورا متفاوت بوده! برخی به شور حسینی توجه ویژه داشته اند! برخی نگاهشان به عاشورا تحلیلی است، برخی نگاهشان  سیاسی و ... همه این اقشار هم الان نگاه کنید هستند! در آینده هم خواهند بود!

حالا سوال مهمتر می تواند این باشد که ما می خواهیم با چه فضایی نسبت خود با عاشورا را رقم بزنیم تا به تناسب آن در مناسب ترین رویکرد عاشورایی واقع شویم؟

این امر مستلزم دریافت صحیح نه فقط از حادثه عاشورا بلکه از کلیت اسلام است. چرا که همین امام حسین(ع) در زمان امام حسن(ع) در کنار صلح امام عصر(ع) با معاویه تمام قد ایستاد و در عاشورا در برابر یزید به قیام ایستاد! 

لذا درک و فهم صحیح از دین راه مطلوبی است که می تواند به تناسب درست فضای زیست ما با فضای زیست دینی کمک و هماهنگی بیشتری بین این دو پدید آورد!

این فهم لازم است دارای پشتوانه تحلیلی منطبق با قرآن، عقل، اخلاق، روایات و تاریخ صحیح باشد و هر چه فهم ما از دین به طور عام و عاشورا به طور خاص از این رویکرد فهمی دورتر باشد به همان نسبت فضای ما از آن دور و هرچه در فهممان از رویکرد مطلوب بهرهمند شویم به فضای دین و عاشورا نزدیکتریم!

از این رو ما برای سلامتِ زیست دینی و عاشورایی سه مسئولیت عمده داریم یکی تلاش برای فهم مطلوب دین و عاشورا که با روش فهم مطلوب که در پیشتر به صورت مختصر بیان آن رفت به دست می آید و مسئولیت دوم اینکه در مقام درک و فهم نمانیم! چرا که فایده فهم باید در زیست آدمی دیده و تجربه شود، لازم است این درک و فهم بیاید در زیست فردی و اجتماعی ما! مثلا نمی توانیم بهداشت را از ارکان دین بدانیم و در عزاداری حسینی ظروف یکبار مصرف را به زمین بسپاریم! یا حسین علیه السلام را نماد توجه به حق الناس بدانیم ولی برای عزای حسینی راه راه و خیابان را بر مردم ببندیم! 

و اما مسئولیت سوم، مسئولیت اجتماعی ماست! یکی از مسائل عاشورا مسله اجتماعی است! می خواهد فساد را از اجتماع بردارد نه فقط از فرد! ما اگر می خواهیم به فضای بهتری نسبت به عاشورا و دین برسیم ناچاریم نسبت به حوزه اجتماعی نگاه فعالانه ای داشته باشیم نه منفعلانه!

در نگاه اجتماعی نیز لازم است نگاه عدالت محور و حق گرایانه در اولویت باشد‌.

نکته قابل ذکر مهم دیگر اینکه گاهی ما حسین علیه السلام و دین را در خودمان منحصر می دانیم و گرفتار بیماری تقریبا سخت علاج خودحق پنداری و انحصارطلبی در دین می شویم یا یک وقت هایی دین را در یک جریان خاص خلاصه و منحصر میکنیم.‌نه! هر دو این ها یک درد و بیماری است. در بهترین حالت باید بگوییم ان شالله که ما به حق نزدیک تریم! ولی راه علاج این درد هم همین است که بسنجیم که کدام راه به عقل و اخلاق نزدیک تر است! 

در واقع به طور خلاصه می توان گفت ان فهمی که اخلاق بنیان و عقل بنیان هست  به فضای فکری و زاویه دید عاشورا به طور خاص و فضای فکری دین و زاویه دید دین به طور عام نزدیکتر است! لذا در این زمانه  دین را با معیارهای مطلوب بسنجیم مناسبتر است! 

#دکتر_محسن_دیناروند

بی فکری ها ۱۸

 

یا الله 
سلام 
 
تن دادن به چاپلوسی علاوه بر زشت بودنش، از بی فکری هایی است که موجب شکست و پشیمانی است! 
     

پی نوشت:  منظورم از تن دادن به چاپلوسی یعنی خوشحال شدن از چاپلوسی دیگران و بها دادن به آن ها یا چاپلوسی کردن، هر دو زیانبارند! 

#دکتر_محسن_دیناروند 

پرسش عاشورایی ۱

#پرسش_عاشورایی ۱: 

 

در واقعه عاشورا، تقابل بین حق و باطل صرفاً یک رویارویی نظامی نبوده، بلکه یک مبارزه بر سر مفاهیم و ارزش‌های بنیادین انسانی بوده؛ 
با توجه به این نگاه، چطوری می‌شه گفت که شهادت امام حسین(ع) و یاران ایشون، در نهایت پیروزی و ماندگاری ارزش‌های الهی را در طول تاریخ تضمین کرده در حالی که در ظاهر شکست خوردند؟

#پاسخ:
مقدمه این پرسش درست است و نبرد عاشورا صرفا نبرد نظامی نبوده بلکه مبارزه بر سر مفاهیم و ارزش های بنیادین انسانی بوده است و این امری انکارناپذیر است، با توجه به این مهم سوالی که مطرح شده خطای راهبردی دارد! و آن اینکه وقتی یک نبرد جنبه های گوناگونی دارد چگونه می توانیم سایر جنبه ها را کنار بگذاریم و در مورد پیروزی و شکستش فقط بر اساس جنبه نظامی که دست بر قضا جنبه آخری ماجراست قضاوت کنیم؟ پس بر اساس همین نکته لازم است که جنبه های مختلف ماجرا را در پیروزی و شکست حتی ظاهری آن بسنجیم! 

بله! حالا می توان پرسید که بر اساس جنبه مهمتر ماجرا که  جنبه رشد انسانی و حفظ دین بوده در ماجرای عاشورا کدام طرف پیروز بوده است؟

از سویی دیگر، امروزه کارشناسان نظامی پیروز نهایی و ظاهری در نبردهای نظامی را نه تعداد تلفات بلکه رسیدن به اهداف راهبردی طرفین جنگ می دانند که کدام طرف به اهدافش رسیده است؟ همان طرف پیروز ظاهری جنگ هم هست. 

برای مثال اگر کشور الف برای از بین بردن و تغییر حکومت کشور ب به آن حمله کند ولی در پایان جنگ، الف نتواند حکومت ب را تغییر دهد و درواقع به هدفش نرسد، از نظر نظامی برنده این نبرد کشور ب است حتی اگر تلفات جانی و عمرانی ب بیشتر از الف بوده چون الف به هدفش نرسیده و ب به هدفش رسیده.

در ماجرای عاشورا هم می بینیم امام حسین علیه السلام در این نبرد به اهدافش که آشکار کردن مرز حق و باطل، حفظ و اصلاح دین ناب از فساد و تاریکی، رشد انسان بوده دست یافته و از همان زمان تا همیشه از آن به نیکی یاد می شود و طرف مقابل نتنها به اهدافش نرسید بله با وقوع این نبرد همه سنگرهایی که برای خود بافته بود را از بین برد! 

قضیه آنجا روشن تر می شود که بدانیم این پیروزی برای امام حسین علیه السلام به دست نمی آمد جز با شهادتشان! در واقع تنها راه پیروزی امام در عاشورا با شهادتشان رقم می خورد. 

پس می توان به نتیجه رسید که امام حسین علیه السلام در نبرد عاشورا هم پیروزی ظاهری هم پیروزی معنوی را به دست آورد و اگر اینگونه نبود حضرت زینب سلام الله علیها در مقام وصف عاشورا نمی فرمودند: جز زیبایی ندیده ام! بله الا ما رایت الا جمیلا بیانگر همین پیروزی ظاهری و معنوی است.

#دکتر_محسن_دیناروند 

تو!

تو
همان منِ بهتری
که آسمانم را اختری
تو
همان نام
کَز عشق سرتری

شعرِ #محسن_دیناروند

چشای تو

 

 

چشاى تو چشاى تو یه جورى بى قرارم کرد 

من کهنه دلو با عشق مثل یه تازه کارم کرد
چشات ابرو کمونى بود پى یه یار جونى بود
یه تیرانداز ماهر بود که آخر هم شکارم کرد
چشاى تو نمىدونن چه آتیشى میسوزونن
که دود از کنده پا میشه ببین چشمات چه کارم کرد
خیال کردم چشات خامن زیر دستاى من رامن
خودم تو دامش افتادم چشاى تو مهارم کرد
چشات زیباى بى درده فقط بازیگوشى کرده
به شیشم سنگ زد تازه مثل بچه فرارم کرده
چشای تو یه حالى داشت عجب ماه هلالى داشت
دلم از درد دل وا شد چشات دونه انارم کرد
چشات رو چشم من جا داشت روى قلبم یه امضا داشت
دلم رو برد و بعدش هم منو عاشق زارم کرد

 

شعر افشین مقدم با صدای علیرضا عصار 

تلنگر دلسوزانه به صدا و سیما

مجری برنامه سنباد شبکه دو در برنامه ۴ مرداد ۱۴۰۴ ساعت ۲۲:۱۵ خطاب به مهمان خارجی برنامه اش: ما در ایران یک اصطلاحی داریم به نام زن ذلیل! شما چی؟ 
مهمان چون دقیق متوجه نشده، مجری اینجور می پرسد: حاکمیت(در خانه) با مرد است؟ 
مهمان خارجی می گوید: با مرد! 
مجری می گوید: خیلی هم عالی! 

بعد از چند دقیقه،  مجری به مهمان خارجی مرد می گوید: ما در ایران می گوییم ازدواج دو فرهنگی نمی شود! شما چطور؟ 
مهمان می گوید: سخت است من چون روسی هستم از طرفی دوست داشتم با یک روسی ازدواج کنم و از طرفی فرهنگ ایران را دوست داشتم! 
مجری باز با همان خنده مشمئز کننده اش می گوید: نمی خواهید یک روسی بگیرید یک ایرانی! 

واقعا برای خودم متاسف شدم برای دیدن این چند دقیقه از صدا و سیما و بابتش از خودم عدرخواهی کردم! 

با این سبک و فرمان فقط مخاطب را فراری می دهید! 

چه انتظاری دارید با اینجور برنامه سازی مردم ننشیند ماهواره ببینند؟

چه کسی نظارت میکند؟ چه کسی مجوز می دهد؟ اصلا چطور اجازه ورود چنین مجری های  بی کیفیت و تولید چنین برنامه ضعیفی داده می شود؟ آن هم با پول بیت المال؟ 

این را هم باید گفت که از این دست برنامه ها اصلا کم هم نیست! 

نفوذ همیشه برای حمله نظامی و ترور نیست، گاهی برای ایجاد دافعه و تخریب فرهنگی و نرم دین و کشوری است به نام همان دین و کشور! 

همیشه از طرف کشور بیگانه و دشمن خطرناک نیست! گاهی از حماقت و ضعف داخلی از هر نفوذ خارجی خطرناکتر است. 

آنچه گفتم تلنگر دلسوزانه ای بود که ان شالله درک شود و رویکرد برنامه سازی تغییر کند!

#دکتر_محسن_دیناروند