دلم نمایشگاه کتاب تهران را می خواهد!

یا الله 

سلام 

 

دلم نمایشگاه کتاب تهران را می خواهد و انگار امسال نمی توانم برسم به وصالش! نمایشگاه مجازی هست که می توانیم کتاب بخریم اما واقعیت این است که لذتی که نمایشگاه گردی دارد دیگر روش ها ندارد.اینکه دست کم علاقه مندان به کتاب را ببینی خودش نعمت فراوانی است. 

نمایشگاه کتاب تهران یکی از آن مواردی است که باید توسعه یابد. من مسئولیتی داشته باشم اینچنین نمایشگاه هابی را به استان هم می برم که مردم بیشتری بتوانند استفاده کنند. 

در هر حال از افرادی که مرا میشناسند و به نمایشگاه می روند خواهشمندم در نمایشگاه به یاد من باشند و اطلاع دهند تا کتاب های مورد نظری که دارم سفارش دهم البته با پرداخت هزینه ان شالله .‌

 

با تشکر 

الگوی شُکوهِ زنانه، نیاز انسانِ امروز

یا الله 

سلام 

 

الگوی شُکوهِ زنانه، نیاز انسانِ امروز

کلیپ کوتاهی از جشن میلاد امام رضا(ع) در نجف آباد را دیده ایم که فردی در زمان اجرای گروه سرود دخترانِ کودک بالای جایگاه رفته و با چاقو به مجری برنامه حمله می کند! 

هر چند از انگیزه ها و عوامل احتمالی این اتفاق خبری منتشر نشده است اما در هر حال تحلیل امور قضایی و امنیتی این مهم را به صاحبانَش واگذار می کنیم و قلم را بر سر امر مهم دیگری می آورم.

بحث بر سر مواجه افراد حاضر در صحنه با ضارب است! ضاربی که وقتی دست به چاقو هم می شود خطر را می توان در کمین دخترانِ کودک گروه سرود را به وضوح حس و لمس کرد و اضطراب را می توان در چشم های معصومشان دید! 

مجری که طرف اول ماجراست، اولین نفری است که وارد دعوا می شود و ابتدا مقاومت نشان میدهد تا آنگاه که کار چاقوکشی می رسد اینجا او از صحنه خارج می شود و دقیقا از همین جاست که نقطه عطف این ماجرا رونمایی می شود، زنی که احتمالا مربی یا مدیر گروه سرود است پس از چاقوکشی بی هیچ ترسی وارد صحنه می شود برای نجات دختران از هر خطر احتمالی! 

این زن، نماد شکوهمندِ غیرتمندی و شجاعت و مسئولیت پذیری را تمام رخ به تصویر کشاند. آنچان نترس و به موقع عمل کرد که ضارب را از هر اقدامی باز داشت!

حرکتِ این زن فقط قابل ستایش نیست که می توان از آن برای الگوگیری غیرت و شجاعت و مسئولیت پذیری همه ما بهره گرفت. او آنچنان با شکوه در دفاع از اعضای گروه سرود ایستاد که انگار مراقب دختران خودش است.‌ چه صحنه باشکوهی است جمع احساس و عقل در بزنگاه خطرها!

این حرکت باید بارها دیده شود و ستایش گردد و الگویی شود برای ما که آنگونه نباشیم که در مقامِ حرف گلو پاره کنیم اما در بزنگاه های ترسناک و خطرناک، از مواجهه مسئولانه شانه خالی کنیم! بلکه باید پای کارها در عمل ایستاد و شکوه انسانیت را به رخ کشید!  

ضمن اینکه نباید از این نکته غافل شد که آنچه می توان از آن به عنوان الگوی زنانه در مانیفست اسلامی دید، زنانی شکوهمند و غیرتمند هستند که با تمام وجود کارها را پیش می برند همچون حضرت زینب(س) که در عرصه عاشورا الگویی شاخص و پیشرو در مواجه با سِتَم  و ماندگاری حق در عصر پساعاشورا شد. 

شکل گیری جریان الگوی قهرمانانه زنان در عصر حاضر یکی از ضروری ترین و کاربردی ترین عوامل برای دستیای به قدرت و تمدن نوین اسلامی است این در حالی است که  متاسفانه هم در جنگ رسانه ای با غرب و غرب گرایان و هم دریافت ها و خوانش های اشتباه از مفاهیم دینی به عنوان عامل درونی در مقابل شکل گیری و آفرینش چنین الگوی زنانه ای مقاومت می کند. 
 
یادآوری این مهم حیاتی است که همانا به راستی در بزنگاه های خطر است که انسان ها آزموده می شویم و آنان که تنها داد سخن داده از آنان که با جان و مال و تمام وجودشان پای کارها می مانند جدا می شوند. 

نباشد که مصداق آیه ۲ سوره صف باشیم که خداوند متعال می فرمایند: 

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ

ای مؤمنان! چرا چیزی را می گویید که خود عمل نمی کنید

 

به قلم: دکتر محسن دیناروند

به تو چه ها و به من چه ها!

یا الله 

سلام 

 

یکی از نشانه های وجود بحران اخلاقی در یک جامعه این است که (به تو چه ها) و ( به من چه ها) در آن جامعه زیاد به کار روند. پس برای اخلاقی تر شدن یک جامعه لازم است مسیر به سمتی باشد تا از این دو عبارت کمتر بهره گرفته شود! 

                                                                          دکتر محسن دیناروند

تمامِ زیبایی

یا الله 

سلام 

 

هم درد و هم درمانِ مایی 
باتوست هماره تمامِ زیبایی 

 

                                       بخشی از تازه ترین سروده ام

سلام

یا الله 

 

سلام خدا بر امام رضا(ع) و حضرت معصومه(س) ان شاالله از یاوران حقیقی اشان باشیم نه یاوران نامی و باری بر دوششان! 

کُشتی با خوک!

یاالله 

سلام 

 

مدتها پیش آموختم که نباید با خوک کشتی گرفت، چون خیلی کثیف می شوی و مهمتر ابنکه خوک از این کار لذت می برد! 

 

                                                        جورج برنارد شاو

نعمت بی خوابی!

یاالله 

سلام 

 

حتی اگر باشم دست کم علاقه ندارم آدم بدعهدی باشم! دیروز امانتی بر عهده گرفتم که باید شب می رساندم به صاحبش! به خاطر بی خوابی پریشب نتوانستم که دیشب را بی خوابی بکشم ولی چون نمیشد بدعهدی کرد، قهوه خوردم_دست همسرم درد نکند_ خواب از سرم پرید و دیشب را هم نخوابیدم! تا غروب هم کار و بار ریخته الحمدالله و فرصت خوابیدن برایم فراهم نیست! 

اما با این وجود راضی ام و خدا رو شاکرم چرا که حاصل بی خوابی دیشبم دو شعر شد با عنوان های ( رازها) و (ناخدا) که بسیار به دل خودم نشسته اند. 

الحمدالله بابت این نعمت بی خوابی!   

خاطره خوب کلاسی!

یاالله 

سلام 

امروز با دانشجویانم سر کلاس درس نشستیم و یک فیلم سینمایی خوب را با هم دیدیم. تجربه  دیدن فیلم سر کلاس درس بسیار شیرین و دلنشین تر از حرف زدن های تکراری و ملال آور است آنقدر که گفته خود دانشجویان در آینده ز این روز به عنوان یکی از روزهای خوب تحصیلی اشان یادخواهند کرد. 

الهی شکر 

عرض تسلیت حادثه بندر شهید رجایی

یاالله 

سلام

حادثه انفجار بندر شهید رجایی موجب شد مراتب تسلیت خویش را به مردم شریف ایران اعلام دارم. خداوند درگذشتگان این حادثه تلخ را رحمت و به بازماندگان صبر عنایت نماید و ان شالله به خواست الهی آسیبدیدگان و مصدومان نیز سلامتی خویش را هرچه سریع تر ببیند.

باید تدبیر به گونه ای باشد شاهد تکرار  این قبیل حوادث نباشیم. 

 

         دکتر محسن دیناروند

مثبت اندیشی با ما چه می کند؟

یا الله 

سلام 

 

اسم دوست و استاد قدیمی ما را شنیده اید و یا حتی اگر نشنیده باشید با شعرها و ترانه هایش حتما به وجد آمده اید! بله: عبدالجبار کاکایی! 

چرخش روزگار کاری کرد که بیش از ده سال است که از او بی خبرم! مهاجرت ناخواسته ام از تهران به شهرستان موجب دوری ام از دوستانی چون او و مرحوم افشین یدالهی و بسیاری از شاعران دیگر شد! 

عبدالجبار کاکایی در میان شاعران امروزی بی شک از سرامد هاست که می توان وی را جزئی از فرهنگِ ترانه و شعر ایرانِ امروز برشمرد! 

به تازگی گفت و گویی از ایشان با جناب صحت را  دیدم و در آن نکته ای بود و درسی که مناسب دیدم با شما در میان بگذارم! 

قصه از آنجا شروع می شود که جناب کاکایی شعری می سراید که گمان می کند از سعدی است و زیرش می نویسد : سعدی علیه رحمه! 

معلمش که می بیند و می داند این شعر برلی حضرت سعدی نیست، ضمن اینکه ایرادهای فنی هم دارد لذا به جناب کاکایی می گوید: این خزعبلات مال خودت است! 

شاید اگر ما جای کاکایی بودیم سرشکسته می شدیم ولی در او چنین تلخی رخ نداد! بلکه کاکایی نوجوان، از لحن ملایم معلمش چنین برداشت منفی بنیانی نمیکند که دست بر قضا این قسمت از جمله را توجه می کند کا این ها مال خودت هست! اینگونه است که شوق سرودن در او آغاز می شود تا می رسد به عبدالجبار کاکایی! 

درسی که ما گرفتیم اینکه با مثبت نگری می توانیم بسیاری از رنج ها و سختی ها و بیراهه ها را در مسیر تساهل و پیشرفت عبور دهیم تا به موفقیت استاندارد رسید! 

اگر عبدالجبار نوجوان قصه ما با شنیدن خزعبلات  و قطعا پشت بندش خنده های هم کلاسی هایش از رنج های تلاش برای شاعر شدن می گذشت حالا ادبیات ایران از درد نداشتن کاکایی رنج می برد! 

پس مثبت اندیشی،  هم زیباست و هم به زندگی های ما زیبایی می بخشد و هم پشت بندش هم این است که ما را به موفقیت ارزشمند و موثری می رساند!

محسن دیناروند