ضعف آشکار در رویکرد مدیریتی ما!

شهرداری رشت کار خوبی انجام داده که آثار مجسمه سازی بچه های اوتیسم را در پارکهای این شهر به نمایش گذاشته، اما این خوبی به علت اطلاع رسانی نکردن باعث تمسخر مخاطب شد که طبیعی است با اوضاع مجسمه ها!بعدها توضیحاتی دادند که این آثار متعلق به بچه های اوتیسم است!

تدبیر درست آن بود که آثار را یک مراسم با حضور صاحبان آثار رونمایی میکردند و رسانه ای می شد و نیز در کنار هر مجسمه تابلوی معرفی صاحب اثر می بود تا سوء تفاهم نشود.

یکی از مشکلات رایج در مدیران این است که تمایل دارند تنها ایده خود را اجرا کنند و کسانی را  جذب کنند که در هندسه فکری و علایق ایشان قرار گرفته باشند و شدید به ایده های خارج از آن واکنش منفی نشان میدهند.

این درست است که تصمیم نهایی برای اجرای ایده ها با مدیر مجموعه است چون دست آخر اوست که مسئولیت پاسخگویی را بر عهده دارد؛ اما مدیری موفق است که ایده ها و تحلیل های متفاوت و  متضاد با سطح بندی های مختلف را از کارشناسان و مرتبطین امر بشنود و سپس منصفانه و عقلایی، تصمیم به اجرای بهترین ایده بگیرد.

در مثال مورد اشاره اگر مسئول امر یک کارگروه کارشناسی فعال برگزار میکرد و نظرات را می شنید به احتمال فراوان یکی از آن میان پیدا میشد که بگوید مراسم رونمایی بگیریم و تابلوی صاحب اثرها  را کنار هر اثر بگذاریم تا مشخص شود، آثار کار بچه های اوتیسم است.

متاسفانه این ضعف آشکار در سطوح مختلف مدیریتی ما دیده میشود.

#دکتر_محسن_دیناروند
 

پرسش عاشورایی ۲

 

#پرسش_عاشورایی ۲: 

چه چیزی باعث شده تا عاشورا مثل قدیم شور و شوق نداشته باشد و مردم مثل قدیم اعتقاد ندارند؟

#پاسخ: 

بزرگواری تعریف می کردند که روزی یکی از دوستان گفتند گندم ها هم گندم های قدیم، گفتم چطور؟ گفت: وقتی بچه بودیم گندم ها خیلی بلند بودند ولی الان کوتاه تر شده اند! در جمع هم برخی ها تایید کردند! ولی واقعیت این نبود! واقعیت برمی گشت به زاویه دید بیننده! وقتی آن شخص بچه بوده چون قدش کوتاه تر بوده لذا گندم ها را بلند می پنداشته و الان که قدش بلند شده و از بالا نگاه می کند می بیند که گندم ها کوتاه هستند! حالا آیا گندم ها نسبت به گذشته کوتاه تر شده اند؟ نه! این ما هستیم که زاویه دیدمان ممکن است به فراخور زاویه دیدمان به موضوع، باعث تغییر دیدگاهمان به موضوع می شود.

در مسئله اینکه فضای عاشورای قدیم با جدید فرق کرده هم همین مهم صدق میکند! عاشورا همان عاشوراست ولی ممکن است ما فضای خودمان را تغییر داده ایم و به فراخور آن نگاهمان به عاشورا هم فرق کرده باشد! 

وقتی ما در فضای به شدت مادی گرا و به قول ساده تر در دنیای پول دوستی زیست می کنیم خب باید هم فضای ما نسبت به عاشورا هم فرق کند! بله زاویه دیدمان نشانگر حال و هوای ما در مواجهه با عاشوراست. 

در هر زمان از تاریخ را هم نگاه کنیم حال و هوای افراد نسبت به عاشورا متفاوت بوده! برخی به شور حسینی توجه ویژه داشته اند! برخی نگاهشان به عاشورا تحلیلی است، برخی نگاهشان  سیاسی و ... همه این اقشار هم الان نگاه کنید هستند! در آینده هم خواهند بود!

حالا سوال مهمتر می تواند این باشد که ما می خواهیم با چه فضایی نسبت خود با عاشورا را رقم بزنیم تا به تناسب آن در مناسب ترین رویکرد عاشورایی واقع شویم؟

این امر مستلزم دریافت صحیح نه فقط از حادثه عاشورا بلکه از کلیت اسلام است. چرا که همین امام حسین(ع) در زمان امام حسن(ع) در کنار صلح امام عصر(ع) با معاویه تمام قد ایستاد و در عاشورا در برابر یزید به قیام ایستاد! 

لذا درک و فهم صحیح از دین راه مطلوبی است که می تواند به تناسب درست فضای زیست ما با فضای زیست دینی کمک و هماهنگی بیشتری بین این دو پدید آورد!

این فهم لازم است دارای پشتوانه تحلیلی منطبق با قرآن، عقل، اخلاق، روایات و تاریخ صحیح باشد و هر چه فهم ما از دین به طور عام و عاشورا به طور خاص از این رویکرد فهمی دورتر باشد به همان نسبت فضای ما از آن دور و هرچه در فهممان از رویکرد مطلوب بهرهمند شویم به فضای دین و عاشورا نزدیکتریم!

از این رو ما برای سلامتِ زیست دینی و عاشورایی سه مسئولیت عمده داریم یکی تلاش برای فهم مطلوب دین و عاشورا که با روش فهم مطلوب که در پیشتر به صورت مختصر بیان آن رفت به دست می آید و مسئولیت دوم اینکه در مقام درک و فهم نمانیم! چرا که فایده فهم باید در زیست آدمی دیده و تجربه شود، لازم است این درک و فهم بیاید در زیست فردی و اجتماعی ما! مثلا نمی توانیم بهداشت را از ارکان دین بدانیم و در عزاداری حسینی ظروف یکبار مصرف را به زمین بسپاریم! یا حسین علیه السلام را نماد توجه به حق الناس بدانیم ولی برای عزای حسینی راه راه و خیابان را بر مردم ببندیم! 

و اما مسئولیت سوم، مسئولیت اجتماعی ماست! یکی از مسائل عاشورا مسله اجتماعی است! می خواهد فساد را از اجتماع بردارد نه فقط از فرد! ما اگر می خواهیم به فضای بهتری نسبت به عاشورا و دین برسیم ناچاریم نسبت به حوزه اجتماعی نگاه فعالانه ای داشته باشیم نه منفعلانه!

در نگاه اجتماعی نیز لازم است نگاه عدالت محور و حق گرایانه در اولویت باشد‌.

نکته قابل ذکر مهم دیگر اینکه گاهی ما حسین علیه السلام و دین را در خودمان منحصر می دانیم و گرفتار بیماری تقریبا سخت علاج خودحق پنداری و انحصارطلبی در دین می شویم یا یک وقت هایی دین را در یک جریان خاص خلاصه و منحصر میکنیم.‌نه! هر دو این ها یک درد و بیماری است. در بهترین حالت باید بگوییم ان شالله که ما به حق نزدیک تریم! ولی راه علاج این درد هم همین است که بسنجیم که کدام راه به عقل و اخلاق نزدیک تر است! 

در واقع به طور خلاصه می توان گفت ان فهمی که اخلاق بنیان و عقل بنیان هست  به فضای فکری و زاویه دید عاشورا به طور خاص و فضای فکری دین و زاویه دید دین به طور عام نزدیکتر است! لذا در این زمانه  دین را با معیارهای مطلوب بسنجیم مناسبتر است! 

#دکتر_محسن_دیناروند

بی فکری ها ۱۸

 

یا الله 
سلام 
 
تن دادن به چاپلوسی علاوه بر زشت بودنش، از بی فکری هایی است که موجب شکست و پشیمانی است! 
     

پی نوشت:  منظورم از تن دادن به چاپلوسی یعنی خوشحال شدن از چاپلوسی دیگران و بها دادن به آن ها یا چاپلوسی کردن، هر دو زیانبارند! 

#دکتر_محسن_دیناروند 

پرسش عاشورایی ۱

#پرسش_عاشورایی ۱: 

 

در واقعه عاشورا، تقابل بین حق و باطل صرفاً یک رویارویی نظامی نبوده، بلکه یک مبارزه بر سر مفاهیم و ارزش‌های بنیادین انسانی بوده؛ 
با توجه به این نگاه، چطوری می‌شه گفت که شهادت امام حسین(ع) و یاران ایشون، در نهایت پیروزی و ماندگاری ارزش‌های الهی را در طول تاریخ تضمین کرده در حالی که در ظاهر شکست خوردند؟

#پاسخ:
مقدمه این پرسش درست است و نبرد عاشورا صرفا نبرد نظامی نبوده بلکه مبارزه بر سر مفاهیم و ارزش های بنیادین انسانی بوده است و این امری انکارناپذیر است، با توجه به این مهم سوالی که مطرح شده خطای راهبردی دارد! و آن اینکه وقتی یک نبرد جنبه های گوناگونی دارد چگونه می توانیم سایر جنبه ها را کنار بگذاریم و در مورد پیروزی و شکستش فقط بر اساس جنبه نظامی که دست بر قضا جنبه آخری ماجراست قضاوت کنیم؟ پس بر اساس همین نکته لازم است که جنبه های مختلف ماجرا را در پیروزی و شکست حتی ظاهری آن بسنجیم! 

بله! حالا می توان پرسید که بر اساس جنبه مهمتر ماجرا که  جنبه رشد انسانی و حفظ دین بوده در ماجرای عاشورا کدام طرف پیروز بوده است؟

از سویی دیگر، امروزه کارشناسان نظامی پیروز نهایی و ظاهری در نبردهای نظامی را نه تعداد تلفات بلکه رسیدن به اهداف راهبردی طرفین جنگ می دانند که کدام طرف به اهدافش رسیده است؟ همان طرف پیروز ظاهری جنگ هم هست. 

برای مثال اگر کشور الف برای از بین بردن و تغییر حکومت کشور ب به آن حمله کند ولی در پایان جنگ، الف نتواند حکومت ب را تغییر دهد و درواقع به هدفش نرسد، از نظر نظامی برنده این نبرد کشور ب است حتی اگر تلفات جانی و عمرانی ب بیشتر از الف بوده چون الف به هدفش نرسیده و ب به هدفش رسیده.

در ماجرای عاشورا هم می بینیم امام حسین علیه السلام در این نبرد به اهدافش که آشکار کردن مرز حق و باطل، حفظ و اصلاح دین ناب از فساد و تاریکی، رشد انسان بوده دست یافته و از همان زمان تا همیشه از آن به نیکی یاد می شود و طرف مقابل نتنها به اهدافش نرسید بله با وقوع این نبرد همه سنگرهایی که برای خود بافته بود را از بین برد! 

قضیه آنجا روشن تر می شود که بدانیم این پیروزی برای امام حسین علیه السلام به دست نمی آمد جز با شهادتشان! در واقع تنها راه پیروزی امام در عاشورا با شهادتشان رقم می خورد. 

پس می توان به نتیجه رسید که امام حسین علیه السلام در نبرد عاشورا هم پیروزی ظاهری هم پیروزی معنوی را به دست آورد و اگر اینگونه نبود حضرت زینب سلام الله علیها در مقام وصف عاشورا نمی فرمودند: جز زیبایی ندیده ام! بله الا ما رایت الا جمیلا بیانگر همین پیروزی ظاهری و معنوی است.

#دکتر_محسن_دیناروند 

تو!

تو
همان منِ بهتری
که آسمانم را اختری
تو
همان نام
کَز عشق سرتری

شعرِ #محسن_دیناروند

چشای تو

 

 

چشاى تو چشاى تو یه جورى بى قرارم کرد 

من کهنه دلو با عشق مثل یه تازه کارم کرد
چشات ابرو کمونى بود پى یه یار جونى بود
یه تیرانداز ماهر بود که آخر هم شکارم کرد
چشاى تو نمىدونن چه آتیشى میسوزونن
که دود از کنده پا میشه ببین چشمات چه کارم کرد
خیال کردم چشات خامن زیر دستاى من رامن
خودم تو دامش افتادم چشاى تو مهارم کرد
چشات زیباى بى درده فقط بازیگوشى کرده
به شیشم سنگ زد تازه مثل بچه فرارم کرده
چشای تو یه حالى داشت عجب ماه هلالى داشت
دلم از درد دل وا شد چشات دونه انارم کرد
چشات رو چشم من جا داشت روى قلبم یه امضا داشت
دلم رو برد و بعدش هم منو عاشق زارم کرد

 

شعر افشین مقدم با صدای علیرضا عصار 

تلنگر دلسوزانه به صدا و سیما

مجری برنامه سنباد شبکه دو در برنامه ۴ مرداد ۱۴۰۴ ساعت ۲۲:۱۵ خطاب به مهمان خارجی برنامه اش: ما در ایران یک اصطلاحی داریم به نام زن ذلیل! شما چی؟ 
مهمان چون دقیق متوجه نشده، مجری اینجور می پرسد: حاکمیت(در خانه) با مرد است؟ 
مهمان خارجی می گوید: با مرد! 
مجری می گوید: خیلی هم عالی! 

بعد از چند دقیقه،  مجری به مهمان خارجی مرد می گوید: ما در ایران می گوییم ازدواج دو فرهنگی نمی شود! شما چطور؟ 
مهمان می گوید: سخت است من چون روسی هستم از طرفی دوست داشتم با یک روسی ازدواج کنم و از طرفی فرهنگ ایران را دوست داشتم! 
مجری باز با همان خنده مشمئز کننده اش می گوید: نمی خواهید یک روسی بگیرید یک ایرانی! 

واقعا برای خودم متاسف شدم برای دیدن این چند دقیقه از صدا و سیما و بابتش از خودم عدرخواهی کردم! 

با این سبک و فرمان فقط مخاطب را فراری می دهید! 

چه انتظاری دارید با اینجور برنامه سازی مردم ننشیند ماهواره ببینند؟

چه کسی نظارت میکند؟ چه کسی مجوز می دهد؟ اصلا چطور اجازه ورود چنین مجری های  بی کیفیت و تولید چنین برنامه ضعیفی داده می شود؟ آن هم با پول بیت المال؟ 

این را هم باید گفت که از این دست برنامه ها اصلا کم هم نیست! 

نفوذ همیشه برای حمله نظامی و ترور نیست، گاهی برای ایجاد دافعه و تخریب فرهنگی و نرم دین و کشوری است به نام همان دین و کشور! 

همیشه از طرف کشور بیگانه و دشمن خطرناک نیست! گاهی از حماقت و ضعف داخلی از هر نفوذ خارجی خطرناکتر است. 

آنچه گفتم تلنگر دلسوزانه ای بود که ان شالله درک شود و رویکرد برنامه سازی تغییر کند!

#دکتر_محسن_دیناروند  

 

بابا نترس، من هواتو دارم!

یا الله 

سلام

دخترم امشب عینکم را برداشته بود تا به واسطه اینکه سرم تو گوشی نباشه زودتر بخوابیم!

کیسه زباله خواستم ببرم بیرون، پس گفتم عینکم کو؟ 

میدانست کجاست ولی نیاورد! 

من کیسه به دست با غلو گفتم: خب حالا که باید برم اونور خیابون ماشینا رو چجور ببینم؟ میزنن بهم! اشکال نداره! 

در را بستم و رفتم! (چشم هام در اون حد ضعیف نیست دیگه فقط در دنیای پدر دختری گفتم) 

دیدم دخترم آمد، دستم را گرفت که به چیزی نخورم! من را هم از خیابون رد کرد تا ماشین بهم نزنه! و برگردوند خونه! 

گفت بابا نترس من هواتو دارم! 

الهی شکر بابت تو دخترم. 

هدفم از تعریف این داستان این بود که بگم حتی بچه ها هم متوجه میشن آدم ها باید هوای همو داشته باشن! ما بزرگترها چرا بعضی وقت ها فراموش می کنیم انسانیت رو؟ 

 

فرق با شرف و بی شرف!

یا الله 

سلام

هر کجا که می خواهد باشد! 

پدر و مادرش هر که می خواهند باشد! 

در هر کشوری که زندگی می کند! 

هر نژاد و ملیتی که می خواهد داشته باشد!

هر دینی که می خواهد داشته باشد!

تحت هیچ شرایطی و هیچ دلیلی حق بچه ها از گرسنگی مردن و ترسیدن نیست! 

درست که حق هیچکس نیست به ناحق مردن و ترسیدن ولی بچه ها یک نوع دیگری محق ترند. 

اختلاف حق و باطل، فرق باشرف و بی شرف در همین است که راضی به ظلم هستیم یا نه؟ 

#دکتر_محسن_دیناروند

در تحسین احمد توکلی

بازگشت همه به سوی خداست... 

#دکتر_احمد_توکلی به سوی دیار باقی رفت.راهی که همه میرویم.
ما آدمها یکسان نیستیم اما با شرف زیستن نعمت بزرگی است که باید مدام در زندگی مراقب حفظش باشیم. 

فقط چندین بار تلفنی با مرحوم #احمد_توکلی صحبت کردم، به شدت متواضع، حق خواه، صریح، شجاع و پیگیر بود. 

آخرین باری که هم صحبت شدیم پیگیر مسئله صنفی معلمان بودند که به جایی هم نرسید و ناراحتش هم بود و حرص میخورد. 

اگر این دغدغه مندی و حرص خوردنها نبود شاید در سن ۷۴ سالگی هنوز به بیماری دچار نمیشد. 

تهمت های زیادی هم شنید مثلا گفتند از پول دولت چاپخانه تاسیس کرده، اما بعدها گوینده ی این تهمت گفت اشتباه کردم یا گفتند علت ناترازیها او بوده که البته این واقعیت نیست! و البته تحمل کرد این ناروایی ها را و به تقوای سیاسی پایبند بود. 

اگر عرصه سیاست فرصت تصمیم سازی و اجرایی مناسبی برای ایشان فراهم میکرد قطعا فرق میکرد! 

هرچند او در انجام وظیفه نه ناامید شد،نه دلخسته و فراری!او سازمان غیردولتی دیده بان شفافیت و عدالت را تاسیس و تا پایان عمر به عدالت خواهی ادامه داد اما واقعیت این است که سازمان های خصوصی در کشور قدرت و وسعت دولت و مجلس را ندارند لذا آنچنان که باید نشد! 

آنچه بیان آن رفت دلیلی نیست که بنده کاملا با همه جوانب ایشان هم رای و همراهم! با دکتر توکلی اختلاف نظرها و روشهایی داشته ام، اما به حکم انصاف و پاس تقوا و شرافتی که در ایشان سراغ داریم او را شایسته تحسین کرده است.

ضمن اینکه یکی از  مهمترین جاذبه های ایشان برایم علاوه بر مسائلی که پیشتر بیان کردم این بود که حقیقتا اهل تملق و کیفکشی نبود!

خدا ایشان را رحمت و به بازماندگان صبر دهد.

#محسن_دیناروند