بسم رب الفاطمه( س)
سلام
خوشبخت
خوشبخت کیست؟
آنکس که تو را
بی ترسِ حرف های این ها و آن ها
ذخیره کرده
در گوشی اش : نفسم!
شعرِ محسن دیناروند
بسم رب الفاطمه(س)
سلام
برای دخترم آیه
خوب شده زخم های تلخم با تو
آیه ای دارم که شبیه قرآن است
حسرت و حسادتی نمی برم با تو
حتی به پیامبران که اعجازم با تو
روشن تر است از تمام خورشیدها
شعرِ محسن دیناروند
بسم رب الفاطمه( س)
سلام
دچار
سلام!
پاسخ نمی دهی ولی
ولی باز سلام!
بده اینبار پاسخی
نترس!
دچار نمی شوی
شعرِ محسن دیناروند
بسم رب الفاطمه( س)
سلام
تکرار لبخند تو
نیست مرا جز خدای مهربان سلاحی
در این شب تاریک و بیم موج و رسیدن به گمراهی
نیست برای روشنی دلم جز تو مصباحی
نیست جز عشقت برای نفسم راهی
نیست برایم جز به تکرار لبخند تو
به هیچ کس امیدی
تکرار لبخند تو هست همان راز دلبندی
که مرا می بَرَد به آن دنیای زیبایی
شعرِ محسن دیناروند
بسم رب الفاطمه(س)
سلام
در زندان تو ای عشق
دلم به حبس ابد محکوم است
چاره ای نیست جز به امیدت
تا که شاید خبری خوش برسد از راهت
برسد یا نرسد فرقی نیست!
من بی کم و کاست تا به آن لحظه آخر دچارت هستم سخت
شعرِ محسن دیناروند
بسم رب الفاطمه( س)
سلام
کُت تن تو یا من، دارد چه فرقی؟
وقتی که می شود تمام این بازی
با بی وفایی و سرانجام بی کُتی
#شعرِ_محسن_دیناروند
#ضربُ_ المَثَل
بسم رب الفاطمه(س)
سلام
اعتراف خدا
خوشا به حال من
خدا می زند مرا صدا
از زبان تو
خوشا به حال من
خدا می نوازد به شکل یک ساز مرا
از زبان تو
خوشا به حال من
اعتراف کرده خدا هم به همین
که هدیه داده است به من تو را
از زبان تو
نشان به این نشان که می زند حرف های عاشقانه با من خدا
از زبان تو
شعر محسن دیناروند
بسم رب الفاطمه(س)
سلام
بی تو
بی تو
فکر میکنی
هستم
زهی خیال خام
نفس کشیدنم
بی تو
مرگ است
نمی دانی چقدر سخت است
هر روز مردنم
بسم رب الفاطمه(س)
سلام
نمی چسبد!
نمی چسبد به هیچ صورت
بی صورت ماهت
نه این دنیا فقط
بهشت هم حتی، ذره ای نمی چسبد بی تنت
ای تمام خوشبختی ام بودنت
بهشت و خوبی دنیا همین است
تو باشی و من در آغوشت
شعرِ محسن دیناروند
بسم رب الفاطمه(س)
سلام رفقا
مپرس از دین؟
شکم های گرسنه را
پاهای برهنه را
آدم های درگیر قسط های تا ابد ناتمام را
با پرداخت نزول وام ها را
آدم های لَنگ اجاره و رهن و کذا را
دل های عاشق شکست خورده را
آدم های تا خدا می داند کجا
در پی رنج های زندگی را
از دین مپرس
که نیست شان انسان به خدا
خدایی
چند بار گریه کرده ای برای
ظلم های بر شکم های خالی
با پاهای برهنه؟
چند بار پریشان شده ای
برای چشم های نگران مادران جنگ زده ؟
برای پدر های با دست های پینه بسته؟
و انگار برای همیشه شرمنده؟
چند بار مرده ای
برای دختران بریده سر در خیابان های شهر ؟
چند بار وحشت کرده ای
چند بار پریده ای از خواب
از تماشای داس های وحشی
که لمس کرده تا انتها جان های بی گناه را؟
چند بار فریاد زده ای ....؟
خدا این نیست که در ذهن های بسته ماست
بس است!
دست برداریم از توهم ایمان
و ایمان بیاوریم به خدا
آری به جای مقام خدایی!
محسن دیناروند
پی نوشت : یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالْکِتَابِ... (نساء/ ۱۳۶)
