چرا باید طرحی خوب دراندازیم؟
یا الله
سلام
از بزرگترها این را شنیده ایم: فرشی که مادر ببافد دخترش بر روی آن می نشید!
هرچند کاربرد و رواج این ضرب المثل در میان جامعه، بیشتر برای بیان دشواری های زندگی است اما با فهم دقیق ترش می توانیم دریابیم که این گفتار نیک، نه برای بخش سخت زندگی است و نه فقط برای مادرها و دخترها!
به نظر می رسد از به این ضرب المثل به دید اخلاقی بنگریم می توانیم به فهم وسیع تر و عمیق تری از آن دست یابیم!
اینجا این سوال مطرح می شود که آیا ما نسبت به آیندگانمان دارای مسئولیت های اخلاقی هستیم یا خیر؟
بهتر است که مسئله را با مثالی بازتر کنیم؛ آیا از لحاظ اخلاقی درست آن است که ما به گونه ای از ذخایر طبیعی مثل درخت و نفت و... استفاده کنیم که آیندگان هم بتوانند از این منابع طبیعی استفاده کنند یا خیر نیاز نیست نسبت به آیندگان وظیفه ای اخلاقی تعریف کنیم و با اسراف یا بهره نادرست از منابع طبیعی نسلهای پیش رو را دچار مخاره کنیم؟
از آن جهت که عقل یکی از منابع اصلی حل مسائل و دوگانه های اخلاقی است بنابراین به حکم عقل برای ما نسبت به نسل های بعد مسئولیت ها و وظایف اخلاقی تعریف می شود.
ضرب المثل بیان شده در ابتدای این نوشتار هم در همین ساختارِ مسئولیت های اخلاقی ما نسبت به نسلهای آینده دیده و تحلیل می شود.
برای همین اندیشه ها، برنامه ها و کارهای ما به طور مستقیم بر نسل بعد ما اثر می گذارد همانطور که اگر ما در مصرف آب اسراف کنیم در آینده فرزندانمان با بحران و تنش بیشتری نسبت به کم آبی روبرو خواهند شد در همه زمینه های زندگی همین است! چه زمینه های مادی، چه تربیتی، چه معنوی و حتی دینی!
اگر ما امروز فقط برای آینده مادی فرزندانمان می کوشیم و به حق هم هست لازم است برای وجوح تربیتی و ایمانی او نیز بکوشیم!
فرزندی که با دروغ های ریز و درشت ما رشد یابد چگونه می تواند در آینده نسبت به خانواده مستقلش از زبان راستی خود را بیاراید؟
خلاصه اینکه این ضرب المثل به درستی حقیقت مسئولیت های همه جانبه ما نسبت به نسل های پس از خودمان را ترسیم کرده بنابراین برماست تا برای زندگی امروز خویش در همه ابعادش از اقتصادی و مادی تا معنوی و ایمانی طرحی خوب دراندازیم تا آیندگانمان بتوانند از آن به عنوان میراث ارزشمند بهره گیرند و دست کم ما به وظیفه خویش نسبت به آیندگان با کمال اطمینان عمل کرده باشیم و از این جهت سربلند!
#دکتر_محسن_دیناروند
